داستان خوبی داره اما پرداختش جالب نیست خصوصا صدای راوی داستان خیلی ناجوره

من کلا اینطور فضاسازی ها رو دوست دارم، اینکه با حال و هوای فیلم های دهه 30 و 40 فیلم بسازن، اما به نظرم چندتا نکته هست : یکی اینکه باید خود فیلمنامه بطلبه، مثلا برای فیلمنامه Mank دیوید فینچر مشخصه داستانش باید توی اون فضا باشه اما برای این فیلم ، داستان میتونست توی همون سال 2001 مثلا اتفاق بیفته بعدش اگر قراره اینطور فضاسازی بشه به نظرم بهتره روی صدا هم کار بشه و به اون سبک تغییر بدن صدا رو، یا مثلا روی ادبیات و لحن صحبت کاراکتر ها کار بشه درسته فیلم رنگی توی این دهه گذشته زیاد ساخته شده که مربوط به دهه 20، 30 یا 40 بوده و نه سیاه سفید کرده نه صدا رو تغییر دادن نه لحن و ادبیات مثله اون زمانه اینو قبول دارم، اما اعتقاد دارم اگر قراره یک حرکت نمادین بکنه و فضا رو تغییر بده، که اینجا "برادران کوئی" ترجیح دادن سیاه سفید باشه، حالا که به قول معروف این حرکت رو شروع کردین چقدر بهتره که روی باقی چیزاها که اشاره کردم هم کار بشه . این فاکتورها ظاهرا همه توی اثر "دیوید فینچر" که به زودی ریلیز میشه رعایت شده و باید ببینیم چی از آب در آورده ...

یه داستان فوق العاده ی دیگه از برادران کوئن. جذاب، گیرا و تمام و کمال. البته به نظرم کمی با سبک همیشگی برادارن کوئن فاصله داره. البته فقط کمی. که شاید به خاطر نبودنِ اون طنز تلخه که میتونست فیلم رو از این هم زیبا تر کنه. اما با این حال فوق العاده است. بخصوص اینکه فیلم نئو نوآری باشه که در کمال زیرکی سیاه و سفید ساخته شده. کاری که انتظارش از برادران کوئن میرفت. بازی بیلی بابت ثورنتون هم عالیه. کاراکتری که در عین سردی و بی حوصلگی به شدت جذاب و گیراست. شاید به این دلیل که خیلی خوب این حس رو القا میکنه. حسِ روزمرگی و بی نتیجه بودنِ زندگی. [نمیدونم منو کجا میبرن؟ نمیدونم ورای این زمین و آسمون چه چیزی پیدا میکنم؟ ولی از رفتن نمیترسم. شاید چیزهایی که نمیفهمم، اونجا برام روشن بشه. مثل وقتی که مه کنار میره]

بد نبود. برای یه بار دیدن خوبه. داستان یه جورایی شبیه فیلم های هیچکاک بود.