خیلی از دوستانی که به به و چه چه نثار این ملودرام آبکی جیمزکامرون میکنن اصلا متوجه این موضوع نیستن که خود سوژه غرق شدن تایتانیک به خودی خود و بدون به تصویر کشیده شدن و صرفا با خواندن موضوع روی کاغذ هم دل آدم رو به درد میاره و بینهایت تحت تاثیر میذاره پس این انتخاب موضوع صرفا هنر جیمز کامرون نیست حالا این وسط میمونه کاری که کامرون در این فیلم انجام داده سوال اینه که کامرون چه چیزی به فیلم اضافه کرده ؟ یه داستان ساختگی و من درآوردی عشق سطحی بین پسر فقیر و دختر پولدار که من یکی رو یاد گنج قارون میندازه ! با یک شخصیت منفی بسیار سطحی و کلیشه ای با بازی ضعیف بیلی زین و یک دستیار با شخصیت پردازی مضحک تر که صرفا برای نفرت انگیز بودن و تحت تاثیر قرار دادن تماشاگر بوجود اومدن و منطق احمقانه سکانسهایی که به شعور تماشاگر توهین میکنه البته تماشاگری که غرق زرق و برق جلوه های ویژه پر هزینه فیلم نمیشه نه کسانی که محو عشق و عاشقی هندی وار داستان کامرون هستن خیلی ها به تخته ای که جک و رز نتونستن دوتایی روش قرار بگیرن اشاره میکنن که البته تا حد بسیاری منطقی هست منهای اون هیچکس از این دوستانی که برای فیلم یقه جر میدن به این فکر نکردن در حالی که شخصیت بیلی زین در به در دنبال نامزدش در کشتی میگرده و مراقبشه چطور این دو دلداده روی دماغه کشتی !! جلو چشم سکاندار و کی و کی اون نمایش عامه پسند رو اجرا میکنن و هیچکسی هم بهشون گیر نمیده ؟! برگردیم به سکانسی که رز قرار بود خودکشی کنه و جک منصرفش میکنه اونجا چطور یهو اون موقع شب کلی آدم سر میرسه اونم در عقب کشتی که کمتر حساسیتی روش هست بر عکس دماغه کشتی؟! فیلمنامه که واقعا فاجعه اس در طول زمان بالای 3 ساعته فیلم تقریبا هیچ اشاره ای به عواملی که باعث غرق شدن کشتی شده منجمله نادیده گرفتن گزارش های کوه یخ یا کشتی هایی که سیگنال کمک تایتانیک رو دریافت کردن و بسیاری از نکات ریز و درشتی که حتی در ویکیپدیای فارسی هم به خوبی عنوان شده نمیشه و بجاش در سکانس برخورد با کوه یخ به شکلی مضحک تقصیر بر گردن عواملی میفته که بجای نگاه به سطح آب محو معاشقه جک و رز هستن !! در طول 3 ساعت با فیلمی مواجه هستیم که بیشتر از نیمی از داستان رو بجای تمرکز بر این موضوعات فقط و فقط به رابطه نه چندان باور پذیر این دو پرداخته تا مبادا تماشاگرانی که خیلی هم مجذوب داستان غرق شدن کشتی نیستن به تماشای این فیلم پرهزینه با جلوه های ویژه انصافا خیره کننده نیان وقتی که فیلم در مراسم اسکار جوایز رو درو کرد و بسیاری از منتقدان رو از این نگاه سطحی آکادمی شاکی کرد تنها چیزی که مرحمی بود بر این انتخاب غلط این بود که جوایز با ارزشی مثل فیلمنامه حتی در حد کاندید شدن به فیلم نرسید

شاهکار ابدی جیمز کامرون

بالاخره بعد از قرنها موفق شدم این فیلم رو ببینم. از نمایش باشکوه خود کشتی تایتانیک و فاجعه غرق شدنش که بگذریم یه فیلم سطحی بی محتوا و کلیشه ای بیشتر نبود. باورش سخته که به خاطر این فیلم به جیمز کامرون اسکار دادند ولی به خاطر آواتار: راه آب، نه.

هردفه با دیدن تایتانیک میتونی مثل دفعه اول گریه کنی😭

اگه بخوایم از داستان عاشقانه جک و رز فاکتور بگیریم(چون یه سری جاها رابطه از منطق خارج می شد) دو ساعت آخر و مراحل غرق شدن کشتی اونقدر زیبا و با جزئیات به تصویر کشیده شده بود که خودم رو واقعا اونجا حس می کردم و فکر کردم هیچ مرگی بدتر از به این شکل مردن نمی تونه باشه.یکی از تاثیر گذار ترین ها بود.