ازونجایی که دیدم خیلی بحث خشونت بوده برای فیلم بگم که بنظرم خیلی فیلم ساده ای بود و واقعا چیز جدید برای ارائه نداشت خیلی هم خشونت زیادی نداشت نمیدونم چرا دوستان ناراحتن از دو قطره خون و بریدگی توی فیلم

نمی دونم کسایی که امتیاز می دن به این فیلم اصلن درک می کنن اثر هنری رو؟ افتضاح محض و پوچ 2/10

این فیلم با خشونت فیزیکی کار دارد، بر محور وارد کردن درد به کاراکترهایش، یافتن راه و روش‌های مختلف برای جدا کردن اندام انسان از یکدیگر یا متلاشی کردن بدن انسان در خون‌بارترین حالت ممکن حرکت می‌کند. گرچه این فیلم‌ها در حوزه‌ی خودشان آثار هنری حساب می‌شوند، اما بعضی‌وقت‌ها سروکله‌ی فیلمی پیدا می‌شود که یک زیرژانر زیرزمینی و طردشده که در گوشه و کنارهای دورافتاده‌ی سینما فعالیت می‌کند را به مرکز توجه می‌آورد؛ فیلمی که به مجموعه‌ای از تصاویری دلخراش خلاصه نشده است، بلکه تصاویر دلخراشش را در میان شخصیت‌های قوی و کارگردانی ماهرانه بسته‌بندی کرده است. نتیجه فیلمی است که پتانسیل واقعی این ژانر را شکوفا می‌کند. همان‌طور که ترس روانکاوانه و ترس مورد حمله قرار گرفتن توسط ناشناخته‌ها وجود دارد، یک نوع ترس هم وجود دارد که روی نقطه‌ی دیگری از مغزمان دست می‌گذارد: تماشای نابودی بدن لطیف و عزیزمان؛ فیلم‌هایی که بهمان یادآوری می‌کنند که چه بدن آسیب‌پذیری داریم و با تجاوز به آن، حباب توهم‌مان را می‌ترکانند. تصمیمات احمقانه‌ی کاراکترها پای ثابت این قبیل فیلم‌هاست، اما نه‌تنها فیلمساز با تمرکز روی استرس فلج‌کننده‌ی کاراکترها، تصمیمات اشتباهشان را قابل‌درک می‌کند تا به این ترتیب، یکی از کلیشه‌های بد رایج این دسته فیلم‌ها را حل کند، بلکه در قالب «پاتریک استوارت» در نقش سردسته‌ی نئونازی‌ها، از آنتاگونیست کاریزماتیک و باهوشی بهره می‌برد که با زیر پا گذاشتن یکی دیگر از کلیشه‌های بد رایج این فیلم‌ها، نزاع نفسگیری را بین آن‌ها به تصویر می‌کشد؛ نزاعی که فانتزی نیست، بلکه از شدت واقعی‌بودن چشم را می‌زند. خبری از قهرمان‌سازی‌ و شانس‌های مجدد هالیوودی نیست.

من که ازش خوشم نیومد خیلیم از نظرم بد بود

اتاق سبز ، سینمای وحشیانه‌ای است که از شدت خشم و تنفری که به قلبش رسیده اوردوز کرده است. اتاق سبز اصلا سبز نیست ، اصلا فریب نخورید :)