این روند تاحدودی مبهم و غیر منطقی ، شالوده ی اصلی سینمای آنتونیونیه ولی با حرفتون موافقم ، درکل برای آنتونیونی کمه ولی بخاطر سوفی مارسو و آنجلو هم که شده باید دید .

روندهای فیلم نخراشیده و غیرمنطقی به نظر می رسه. سکانس های اروتیک و غیراروتیک زیبایی داره. شاید از توش بشه 15دقیقه تصاویر زیبا و محسور کننده جدا کرد و برای یک بار دیدن شاید ارزشش رو داشته باشه ولی کلیت فیلم حالتی سرهم بندی شده و کمی تظاهرآلود داره مخصوصا مونولوگ های شخصیت کارگردان. چیزی که برای من بیشتر از همه تو ذوق می زد موسیقی فیلم بود که روی بعضی سکانس ها خوب نمی نشست و خیلی دم دستی انگار انتخاب شده بود. در کل دیدنش خالی از لطف نیست اگه از دیدن زیبایی زن ها و شات های کوچه پس کوچه های شهرهای کوچیک اروپایی لذت می برین ولی به عنوان یک اثر سینمایی اونم از این سینماگران بزرگ خیلی پایینتر از حد انتظارم بود.