فیلمی با پس‌زمینه گره های تاریخی مکزیک، و درگیری هویتی خود این کشور در گذشته (اسپانیا)، و حال (آمریکا). اثری غیرمعمول که انگار شکستن کلیشه‌های سینمایی رو وظیفه خودش تعریف کرده. فیلم مدام پیش‌بینی مخاطب رو توی صورتش برمی‌گردونه و یه جوری مخاطب رو «خیط» می‌کنه. شخصیت اصلی در مواجهه و مقابله با خود یا دیگری مدام در دوگانه‌های سوبژکتیو، در کشش و تنش‌های اعتقادات و ایدئولو‌ژی‌ها، در پارادوکس‌های زندگی طبقه متوسط فرهنگی چرخ می‌خوره. دوگانه‌های وطن‌دوستی یا جهان‌وطنی، مهاجرت یا ماندن در موطن، موفقیت یا پله‌ساختن از روشنفکر‌نمایی، چپ یا راست سیاسی، بایستگی یا نبایستگی ایدئولوژی، پیوند‌های خانوادگی یا خودمحوری، کشش جنسی یا تعهد، و غیره در نوسان است. عبور نرم داستانی که زمان‌پریشانه نوسان شخصیت اصلی در این دوگانه‌ها را به تصویر می‌کشد قوت دیگر این فیلم است. به این همه دیالوگ‌های کنایی و لایه‌لایه، حرکت‌های به‌جا و معنی‌دار دوربین، قاب‌های متعدد رویا-وش اثر، بازی‌های جذاب را هم اضافه کنیم، به یک اثر جوندار می‌رسیم. ریتم فیلم هم از قصد کند است. پیشنهاد می‌شود.

فوق العاده! نمیتونم با کلمات تجربم با دیدن این فیلم رو به درستی توصیف کنم. چیزی از یک فیلم، مورد انتظار من نیست که در این اثر وجود نداشته باشه. به نظرم در کنار Babel، بهترین آثار اینیاریتو هستن. حتی بهتر از Birdman و Amores Perros