برج ، غافلگیری امشب من بود ، اقتباسی عجیب از نوول برج اثر جی. جی. بالارد که به چگونگی به خشونت کشیده شدن روابط انسانی در یک آرمانشهر بتنی به نام برج می پردازد و در بهترین سکانس های اش پرتقال کوکی کوبریک را در ذهن مخاطب تداعی می کند و از س و خشونت هم البته کم نمی گذارد و یک تام هیدلستن درجه ی یک دارد که به بازی همیشه خوبش عادت کرده ایم . برج می توانست خیلی بهتر باشد ولی حتا در همین شکل و شمایلش هم فیلمی است دلچسب که حداقل به نوولی که منبع اقتباسش است خیانت نمی کند ، اتفاقی که در " کوری " افتاد . بن ویتلی مشخصن کارگردان بهتری است برای یک اقتباس سینمایی جسورانه تا امثال فرناندو می یر لس با " کوری " ریدمانش !