نه میشه گفت دیالوگ محوره نه اکت محور،فیلم واقع گرایانه با بازی قابل پذیرش هنرپیشه‌ها و نوسانات خلقی نقش اول فیلم که تاثیر تجربیات رو در تغییر تفکر به خوبی نشون میده.

فیلم قشنگی میشد اگر کوتاه تر بود

درام خوب 2 ساعت مشاوره رایگان و قسمت سوم از سه گانه اوسلو

من تو سال گذشته آدم های زیادی رو دیدم که با شخصیت اول این فیلم همذات پنداری میکردن و به نظرم دلیلش اینه که میخواستن مثل این باشن ولی نتونستن.

فیلم مصداق بارز «آب ات کم بود نون ات کم بود، درد ات چی بود» هست. جدا از شوخی فیلم بسیار قوی و هنری هست و خیلی آدم رو به فکر فرو میبره، قابل درک هست که سلیقه بعضی از دوستان نباشه. اما برای من از این جهت ارزشمند بود که: (۱) کاراکتر و شخصیت سازی ها (خصوصا نقش اول) خیلی ظریف و شفاف ساخته شده، کاملا میتونی بری توی جلد کاراکتر و پیکسل به پیکسل منطبق بر وجودش بشی و همزاد پنداری کنی (۲) اینکه این کاراکتر چه مسیری در زندگی اش رو گذرونده و چه شخصیتی درش کم کم شکل گرفته و پترن های رفتاری و دیدگاه و تصمیماتش بسیار قابل تامله و از منظر روانشناسی سوژه خوبی هست برای تحلیل کردن و بررسی کردن و همینطور فلسفی (۳) جملات و دیالوگ های خوب و جالبی توش گفته میشه که بعضی دوستان هم به بعضی از جملات اشاره داشتند و کامنت کردند که من خودم معتقدم وجود این جملات و دیالوگ ها هست که محتوای این فیلم خوب رو غنی تر کرده (۴) لحظات تراژدی وسط فیلم و پایان فیلم چیزی از ارزش فیلم برای من مخاطب کم نمیکنه و به من حس پوچی نمیده (۵) خیلی قشنگ تو این فیلم این مفهوم رو به تصویر میکشه که «تصمیم نگرفتن هم یه جور تصمیم گرفتن هست» و اینکه اگه روی آب شناور باشی در نهایت جریان آب تو رو به یه سمتی میبره، پس در نهایت بهتره آگاهانه تر دست به کار شی و جرات کنی پارو رو خودت دست بگیری و مسیرت رو خودت انتخاب کنی. تردید ها و دست رو دست گذاشتن ها رو بهتر مقابله کنی و پر از بودن شوی.