چقدر خوبه این فیلم ، برای بار سوم بعد از سالها دیدمش ، اما باز هم انقدر جذبم کرد که اصلآ نفهمیدم چطور حدود دو ساعت و نیم وقت گذشت !!! عجیبه که چرا و چطور چنین کارِ برجسته ای انقدر گمنام مونده و به حقش نرسیده ، همه چیش عالیه ، واقعآ لذت بردم ، به شدت پیشنهاد میشه ، حداقل امتیازش 10/8.5 میتونه باشه .

فقط میتونم بگم فوق العاده

به این میگن فیلم همه چیش درسته و براش فکر شده . دیگه از این فیلم ها کم درست میشه، یا ما دیگه متعلق به امروز نیستیم و از اونچه که هنر میگن جا موندیم یا اینکه نسل جدید فیلم ساز ها و مخاطبانشون در پی چیز دیگری هستند . اصلا واقعا دنبال چیزی هستن ؟ فیلم ها پر شده از داستانهای بی سر وته که روایتگر انسان های فانی با تمامی خصلت های پیچیده خوب و بدشون نیست ، همه ابر قهرمان ، ماشینی شدن و مینیمال شدن . دیگه کسی از رستگاری در اخرین دقایق نمیگه ، دیگه کسی درس نمیگیره . 2/5ساعت فیلم بود کامل تماشاش کردم بدون اینکه لحظه ای برم تو نت . داستان تورو با خودش میکشه و روایت گر احساسات و زنگی بشر واقعی هست بدون اینکه حتی یک لحظه به درست وغلط بودن داستان و درست بودن ساختارش توجه کنی چون قبولش کردی که واقعیت داره و غرق روایتی میشی که کلیت بدون نقص همراه با جزئیاتی غنی از فکر و روح رو نشون میده نه مثل فیلم های امروزی که با سرهم کردن قسمت های مختلف که باهم نمیسازن و یه مخاطب ساده هم این ناسازگاری وسوتی ها رو میتونه تشخیصبده ادم رو از تماشای فیلم منصرف میکنه . نه با کلی جلوه ویژه وصحنه های خنده دار جنسی که حتی ادم رو به هیجان نمیاره و به گونه ای مصنوعی ساخته شده . دنیا عوض شده دیگر همچی یکبار مصرف هست و به سرعت زمان میگذره و اخرت این زندگی اهمیت نداره . هدفی نیست و فقط طی مسیر بدون حس و تفکر هست . اون نسل ، اون احساس و اون دوره دیگه تموم شده . هر وقت یک فیلم رو بدون جم خوردن از پاش و با توجه نگاه کردین و ارزش اینو داشت که فایل رو نگه دارید وباز نگاهش کنید تا از جهان بینیش جهت زندگی خودتون و تکامل مغزیتون ازش بهره ببرید و روان و فکرتون رو به کار انداخت اون فیلم از کیفیت بالا برخورداره .

وقتی یه فیلم رو مجموعه ای از هنرمندای فوق العاده درست میکنن اونم توی اوج دوران هنریشون نمیتونه بد باشه. فیلم بیش از دو ساعت زمان داره و به سرعت میگذره چون هیچ کجا از فیلم خسته کننده نیست. یه فیلمی که مختص هالیوود و سبک خود آل پاچینو هست . موزیک انتهای فیم هم که از ترانه های معروف جو کاکر هست حس دلگیری رو به ادم میده.

آل پاچینو و شان پن خفن بودن ولی فیلمنامه‌ش فیلمفارسی بود :)))))))