فیلمی درباره‌ی هیچی! داستان فیلم از اول تا آخر به درد یه فیلم کوتاه پنج‌دقیقه‌ای میخوره که البته همونم چیز خاصی ازش درنمیاد چون شبیه تخیلات بچه‌های ۱۰-۱۲ ساله میمونه، اما اینجا با دیالوگ‌های کوتاه و سکوت‌های بیش از اندازه و سکانس‌های کش‌دار و نماهای طولانی از کوه و ابر و مِه و درخت و چمن و گوسفند و بُز و طویله، با زور تبدیلش کردن به یه فیلم حدوداً ۱۰۰ دقیقه‌ای. من با کُند بودن فیلم مشکلی ندارم، با داستان نداشتنش مشکل دارم. سرتاسر فیلم فقط دوتا اتفاق داستانی میفته. یکی همون اوایل فیلم (تولد برّه) و یکی هم پنج‌دقیقه‌ی آخر فیلم (شلیک بابای برّه به مرد). بین اینا دیگه رسماً هیچی؛ صفر مطلق! کارگردان با چه منطقی از بیننده انتظار داره مدت طولانی به یه‌سری نما که شبیه قاب عکس از طبیعت میمونن نگاه کنه و حواسش پرت نشه؟ چرا فیلمساز هیچ تلاشی برای جذب یا درگیر کردن بیننده از خودش نشون نمیده؟ خب قربونت داستان که نداری، ریتم که نداری، دیالوگ که نداری، شخصیت که نداری، چی داری پس دقیقاً؟ چی ساختی؟ چی خلق کردی؟ بعد از تماشای فیلم مدام به این فکر میکنم که واقعاً سقف سینمای ایسلند اینه که میان و چنین فیلمی رو معرفی میکنن برای اُسکار؟