تاد: ای ناخدا، ناخدای من.

جان: ما شعر نمی‌خونیم و شعر نمی‌گیم چون زیباست. ما شعر می‌خونیم و شعر می‌گیم چون ما عضوی از نژاد انسان هستیم. و انسان سرشار از شور و اشتیاقه. پزشکی، حقوق، تجارت یا مهندسی، همه‌ی اینها برای بقای زندگی لازمند. اما ما به خاطر شعر، زیبایی، عاشقی و عشق، زنده می‌مونیم.

مک آلیستر: بر من قلبی بی‌انتها با رویاهایی ابلهانه آشکار ساز و من به تو یک مرد خوشبخت نشان خواهم داد.
جان: اما آنها فقط در رویاهایشان حقیقتا می‌توانند آزاد باشند و این حقیقتی است که همیشه بوده و خواهد بود.

جان: مهم نیست بقیه چی میگن. واژه‌ها و اندیشه‌ها می‌تونن دنیا رو تغییر بدن.