تا الان هر چی از جارموش دیدمیکی در میون خوب بودن و باید بگم اینیکی رواصلا دوست نداشتم چون به هیچ جا نرسید و داستان جالبی نداشت. ولی coffee and cigarettes dead man only lovers left alive رو واقعا دوست داشتم

من چندین فیلم از جارموش دیدم و به جرات می گم تقریبا هیچکدوم رو دوست نداشتم! خیلی از فیلمها بی دلیل سیاه و سفید! بعضی مثل گوست داگ فقط موزیک و کپی خونی یک کتاب! داستان خاصی تعقیب نمی شه، وحشتناک کند هستن، به سختی می شه فیلمو رو یک ضرب دید! مثلا فیلم پترسون فکر کنم خود هنرپیشه ها هم حوصله شون سر رفته بود! فیلم سورئال از فلینی یا پازولینی یا مثلا مالهالند دیوید لینچو می بینی با اینکه خیلیاشو تا نقد و تفسیر نخونی نمی فهمی ولی بازم جذابه و از دیدن فیلم لذت می بری! یا فیلمهای رومر با اینکه طرفدارش اصلا نیستم حداقل دیالوگا رو گوش می دی و تعقیب می کنی! فیلم جارموش بخواد خیلی اتفاقی بیفته یک ترک از یک خواننده خوب پخش میشه یا یک سکانس یک تصویر ماورایی پخش می شه مثل فیلم پترسون که کلی باید بشینی تا این سکانس بیاد و بگی به به عجب منظره ای! تنها فیلمی از جارموش که من نگاه کردم و لذت بردم فیلم Dead man بود، از فیلمهاشم، پترسون، اونلی لاورز لفت الایو، بروکن فلاورز، نایت آن ارث، دد بای لاو رو و همین استرنجر دن پردایز رو دیدم و هیچکدوم رو هم دوست نداشتم! البته نظر شخصی منه! شاید من به حد کافی از سینما سر در نمیارم