این فیلم اصلا پختگی کارهای دیگه برگمان رو تو هیچ سطحی نداره. بیشتر مثل یجور دست گرمی میمونه. انگار داره یچیزی رو تست میکنه. اینکه خیلی ناگهانی شروع میشه روایت و این باعث میشه که تا چند دقیقه اول نتونی تشخیص بدی داستان از چه قراره و اصلا راجب چی دارن صحبت میکنن بعدشم که ورود نامربوط مادر/معشوق سابق به صحنه و اغمای مضحک لنا اولسن... بازم میگم این بیشتر شبیه یه دستگرمیه برای برگمان