بیشتر از این انتظار می رفت. هدف فیلم نمایش تاثیر شانس و توالی حوادث و اتفاقات در سرنوشت و جبر روزگار در سرنوشت انسان است. اما در هر سه اپیزود شخصیتها و حوادث در ایستگاه قطار هوشمندانه جانمایی می شوند که این شانس نیست و دست کارگردان در کار است! (البته این انکاری در خصوص بعد سیاسی و ضد کمونیستی فیلم به عنوان هدفی بزرگتر نیست.) شخصیت کاراکتر اول مثل آب است که در هر اپیزود کاملا مسیر متفاوتی را انتخاب می کند حال اینکه تا ایستگاه گذشته او یکسان است. فیلم کمی هم کند و کسالت بار است.

بینظیررر

یاد تئاتر (پله) افتادم، چه کار خوبی بووود