یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینما و شاهکار مسلم اسکورسیزی بزرگ. این فیلم شاید نخستین پایان بندی ذهنی روانی تاریخ سینما را داشته باشد و از این حیث بر فیلمسازانی همچون دیوید لینچ قطعن تاثیرگذار بوده. اسکورسیزی در کنار وودی آلن و فورد کاپولا، سه پرچمدار فیلمسازان نیویورکی هستند اما باید گفت که در کارنامه هیچیک به اندازه اسکورسیزی، نیویورک به یک شخصیت تبدیل نشده است. فیلم راننده تاکسی، فیلمی شخصیت محور است و نه داستان محور. چنین چیزی در سینمای هالیوودی بسیار نایاب بود و این فیلم به نوعی توانست لزوم توجه به پردازش شخصیت را در فیلمهای داستانگو و پیرنگ محور هالیوودی، یادآور کند. شخصیت رابرت دنیرو، در شمایل یک ضدقهرمانِ قهرمان ظاهر می شود. چنین کاری بسیار سخت است و لازم است فیلم از فیلمنامه ای قوی، بازیهای قدرتمند و کارگردانی درجه یک بهره مند باشد که در این فیلم هر سه عنصر فوق الذکر، در عالی ترین سطح خود هستند. با اینکه فیلم در دهه هفتاد ساخته شده، اما اگر همین الان بخواهد دوباره ساخته شود، لازم نیست روتوش مجدد شود. فیلم هنوز هم مدرن و امروزی است. هنرمندان کمی هستند که آثار هنریشان در طول زمان، رنگ از مدافتادگی نگرفته باشد. به عنوان مثال، the wall پینک فلوید، هنوز هم امروزی است. شخصیت تراویس، به عنوان ضدقهرمان توانست در انبوهی از فیلمهای سینمای جهان تاثیرگذار باشد و فیلمهای ضدقهرمانی زیادی ساخته شوند. جایی برای پیرمردها نیست، نمونه ای از اینگونه فیلمها هستند. شخصیت پردازی فیلم آنچنان قوی است و تراویس آنچنان خاکستری به تصویر کشیده شده است که تماشاگر همزمان برای او دل می سوزاند و محکومش می کند، به او حق می دهد و حق نمی دهد، او را قربانی اجتماع می بیند و یا یک ضداجتماع منفور. موسیقی به خوبی توانسته این درون پرآشوب و الاکلنگی را همراهی کند. فیلم، اشارات سیاسی اجتماعی فراوانی هم دارد که می تواند برای جامعه شناسان مفید باشد. از جمله اینکه خشم و سرخوردگی سفیدهای نژادپرست و اخلاقگرا، چگونه ده ها سال بعد به ظهور پدیده ای افراطی بنام ترامپ منجر شده است. و از این نظر فیلم نوعی کلاس درس جامعه شناسی است. فیلم هرچه که برای تبدیل شدن به شاهکار لازم دارد، در خود جای داده است و نمراتی که به این فیلم داده شده است، بی انصافی است و بایستی نمره 100 به آن تعلق می گرفت چرا که هیچ ایرادی در آن نمی توان پیدا کرد.

اگر خواهید 1 ساعت و 53 دقیقه از عمر گران بهای خودتونو به بدترین شکل ممکن سپری کنید حتما پیشنهاد میکنم این آشغالو ببینید

کامنتای این فیلم رو برای آرامش اعصاب نباید خوند

آشغال ترین، اورریت ترین گندترین فیلمی که به عمرم دیدم واااای که چرا هیچ چیز درست حسابیی نداره؟ نه شخصیت پردازی نه داستان... موسیقی متنشم که افتضاح. اصلا ننشسته روی فیلم

خوب بود و دیدنی ولی نه در حد نمره بالای هشت.به هرحال بازی دنیرو همیشه دیدنی و خاص و دلنشینه. 7.5 از 10