فیلمی دلنشین درباره رفاقت مردانه با چاشنی شوخی های خلاقانه، توام با شیمی کارآمد بازیگران اصلی، حاصل کار کارگردانی نامزد ۲جایزه اسکار، نویسنده فیلم نامه ای برنده یک اسکار که خود نیز کارگردان برجسته ای هم بود، و با بازی بازیگری برنده بفتا. فقط همان سکانس شوخی قطار به یک فصل کامل بعضی از سریال های کمدی آمریکایی می ارزد! سینه فیل هایی که فیلم های شاخص دینو ریسی با بازی ویتوریو گاسمن از جمله Il Sorpasso و دیگر عناوین ماریو مانیچی از جمله Big Deal on Madonna Street, و The Great War را دیده اند، به خوبی با نوع طنز ایتالیایی آشنایی پیدا کرده اند که به رغم دوبله ایتالیایی، هنوز بعد از گذشت بیش از نیم قرن، چون جواهر می درخشد، و چه بسا چرایی بخشی از درخشیدنش، به کیفیت همان دوبله برگردد! اشتون کوچر و نیز تولیدکنندگان jackass باید این فيلم و دنباله ۱۹۸۲ آن را تماشا کنند تا مفهوم prank برایشان درست و حسابی جابیفتد! فقط می توان با زبان بی زبانی چنین گفت: گراتزیا سینیور مانیچلی!

1000 voters اول به این فیلم نمره 6.4 دادن، گول آراء ایتالیایی رو نخورین

بی مزه