راستی پپینوی دوست داشتنی هم بود ;) (از فیلم سینما پارادیزو)

فیلم بسیار خوبی است. بیش از انتظار غمگین است (متاسفانه من قبل از این فیلم نسخه آمریکایی را دیده بودم.). فقط من به شخصه با حضور مستوریانی برای نقش اول فیلم ارتباط برقرار نکردم. هم گریم خوبی نداشت هم بک گراند کمدی این هنرپیشه بیش از حد ذهن را از موضوع جدی فیلم دور می کند. ولی اول موزیک متن ایتالیایی زیبا با آکاردئون در طول فیلم و دومی سکانسهای یادآور کارهای فلینی مثل تپه های سفید و زنی که در دو نما روی تخت و تپه دراز کشیده که من را یاد فیلم "شهر زنان" فلینی یا صحنه بالن سیاه رنگ که نمی دانم چرا ولی فیلم 8.5 فلینی را به ذهن من آورد، به شدت برای من دل انگیز بود.