آخرین فیلم ویلیام فریدکین هست. کارگردان جنگیر. چون مستند بود انتظار خیلی بالایی داشتم. منتها متاسفانه اینطور نشد. نه از باب ورود مستند و مستدل در وجه شیطانی و مسیحی اثر نسبت به جن و جنگیری حرفی برای گفتن داره و نه از بابت به تصویر کشیدن صحنه های جنگیری چیز جدید و خاصی نشون میده. همونطور که در فیلم هم بیان میشه پدر آمورت که یکی از مهمترین جنگیرهای واتیکان در عهد معاصر بود برای انجام عملیات جنگیری انتخاب شد و ایشون چند ماه بعد از فیلم از دنیا رفت. بهترین وجه فیلم برای من حضور خود ویلیام فریدکین کارگردان فیلم جنگیر هست که کاملا مشخصه با وجود فیلمهای موفقی که ساخته هنوز در دنیای جنگیر خودش غرق هست و با لذت از لحظات و فضاهای اون فیلم و دوستیش با ویلیام پیتر بلاتی نویسنده ی اون کتاب صحبت میکنه. من در کل فیلم رو با اینکه خیلی قوی نیست دوست داشتم و جسارت ویلیام فریدکین رو تحسین میکنم. البته کاملا مشخص هست که هیچکدوم از ما به عنوان بیننده نمیتونه چیزی که اون در فضای واقعی درک کرده رو درک کنه. دوستداران سینمای وحشت فیلم رو حتما ببینید منتها اگر انتظارات رو کمی پایین تر بیارید شاید جذاب تر بشه. به نظرم اگر تنها ببینید بهتر باشه. نمره من 6.8/10