برسون منظورته.

سلام چشم فیلم را دارم دانلود میکنم اجازه بدین ببینم بعد نظرم را خدمتتون میفرستم . ممنون

روی اندرسون واقعا منحصربفرده. اون رویکرد مینیمالیستی و ابزورد ـش رو خیلی دوست دارم، فیلمسازهای خیلی کمی رو با این رویکرد، فرم و کیفیت سراغ دارم که روی اصول خودشون بایستن و وسوسه مارکت ها نشن. حتی اثر اولش A Swedish Love Story که فرم و روایت ـش با بقیه آثارش به کلی متفاوته، از نظر محتوایی باز هم اثر فوق العاده ایه. به زیرکانه ترین شکل دنیای فیلم هاشو تصویر میکنه، دنیای فیلم هاش خیلی سیاهِ بنظرم، آدماش خیلی بیحال و منفعل ـن، انگار انگیزه ای برای زندگی ندارن، فقط یه چیزایی رو طوطی وار تکرار میکنن، خیلی کاریکاتور گونه رفتار میکنن. در و دیوارای دنیای فیلماش رنگ و رو رفته ان، خوشی و موفقیت انگار یجور توهمه و آدما از هم ابزار میسازن برای پیشبرد کارهاشون. باورش سخته ولی بارها شده تو دنیای واقعی، تو مناسبتهای مختلف، تو شرایط مختلف، اتفاقاتی رو دارم به چشم می بینم که انگار در اون لحظه دارم یه پارت از فیلمهای روی اندرسون رو به چشمم زنده می بینم! علیرغم فرم خاص و منحصربفردش، همینقدر فیلمهاش قابل لمس ـن و با دنیای واقعی عینیت دارن. اندرسون هرچی از دوران فیلمسازیش گذشت زیبایی شناسی رو رفته رفته از فیلمهاش کم کرد، یجورایی مثل "بلا تار" که همین روند رو پی گرفت و شکل کارهاش بیشتر مینیمالیستی شد، پرسوناژها کمتر شدن، رو میزانسن ها تاکید خیلی بیشتری شد، داستان از فیلم تقریبا حذف شد، روایت کلاسیک از فیلم گرفته شد، دوربین ثابت شد یا کمترین تحرک ممکن رو داشت، دیالوگ فیلمها خیلی خیلی کم شدن و بیشتر اکت، تصویر و موسیقی جایگزینش شد. روی اندرسون هم همین روند رو تقریبا طی کرده، تا همین اثر آخرش رسما یجورایی فیلم اپیزودیک بود و اگر چیزی از این سکانس متوجه نمیشدی سکانس بعدی تکمیلش میکرد. خیلی میشه در مورد روی اندرسون صحبت کرد، فیلمساز خیلی مهمیه، خیلی اعتبار داره و از معدود مولف هایی هست که همچنان فیلمسازی میکنه و باید قدرش رو دونست.

دوست عزیز روی اندرسون رو بین فیلمسازهای موردعلاقت دیدم خوشحال میشم اگر نظرت رو راجع به این نابغه بدونم