نقطه ضعف سری فیلم های گودزیلا بی رقیب بودن گودزیلا هستش و هر سری همه هیولاهای دیگر رو اونم به ساده ترین شکل شکست میده !! بیشتر انتقاد ها هم سر همین موضوع هستش و اینکه در همین فیلم توجه کنید ، مگه بدن خود گودزیلا از چیه ؟؟ که به اون درجه حرارت میرسه همه چیزش ذوب میشه :) هتا کینگ گیدورا !! جز خودش . امداد رسانی هایی یهویی و غیبی !! فضای تاریک برای دیده نشدن جلوه های ویژه ضعیف و .... شما ارباب حلقه ها رو نگاه کنید هر سه مجموعه حدود نزدیک 16 سال قبل این فیلم ساخته شدن اما هنوز جلوه های ویژه ارباب حلقه ها در کل تاریخ سینما نمونه نداره هتا در هابیت هم تکرارر نشدو یکی از انتقادات به فیلم هابیت جلوه های ویژه ضعیف کامپیوتری بود

«گودزیلا: سلطان هیولاها» در حالی سودای رئالیسم دارد که خلاصۀ قصه‌ی فیلم در تضاد با هرگونه رئالیسمی قرار می‌گیرد و فانتزی‌گرایی در جسورترین و پرخاشگرترین و بی‌قید و بندترین شکلِ ممکن را طلب می‌کند. اینکه اکثرِ زمانِ ترسناک‌ترین و پُرتنش‌ترین فیلمِ مجموعه یعنی «شین گودزیلا» در روز روشن جریان دارد نشان می‌دهد که تاریکی و افکت‌های بصری، واقع‌گرایی نمی‌سازند. این شب‌گرایی بی‌معنی درباره‌ی دو فیلمِ قبلی گودزیلای آمریکایی هم صدق می‌کند. «پادشاه هیولاها» در حالی رئالیسمِ فیلم «ادواردز» را از آن گرفته که همزمان کاملا به رفتن تا تهِ مسیرِ متفاوتی که پیش گرفته هم دل نداده است. «گودزیلا: سلطان هیولاها» اما داستانگویی اتمسفریک و لاوکرفتی فیلمِ «ادواردز» را از آن گرفته است، اما در ارائه‌ی جایگزین، ضعیف و بزدل و مشکل‌دار ظاهر شده است. امدادهای غیبی در این فیلم بیداد می‌کنند. سیرِ شخصیت‌پردازی هم که در این فیلم اصلاً وجود خارجی ندارد. اگرچه «گودزیلا: سلطان هیولاها» در زمینه‌ی گردآوری کایجوهای کلیدی مجموعۀ ژاپنی «گودزیلا» در یک فیلم آمریکایی کارِ قابل‌توجه‌ای انجام می‌دهد و اگرچه هر از گاهی شاملِ تصویرسازی‌های خوفناکی است و اگرچه از ورژن جدید قطعاتِ موسیقی کلاسیک گودزیلا به‌شکل تاثیرگذاری استفاده می‌کند، ولی هیچکدام از این‌ها نمی‌توانند به درون کالبد بی جان فیلم، روح بدمند.

والا عنوان فیلم خسته کننده است، چه برسه به خودش

چیز جدیدی نداره.یه فیلم دیگه با سبک همیشگی گودزیلا.اگر به این سبک فیلم ها علاقه داشته باشین فیلم جالبی می تونه باشه در غیر این صورت خیر.

aaaallliiiii