نقد من بر " قاتلین هندوستان " احسان داودی نمره من 7.7/10 " کابوس جک گنجشکه از عقاب خدابخش " خطر لو رفتن داستان. لطفا بعد از مشاهده بخوانید. شاه و همسرش در دوره ای که انگلستان مردم هندوستان را به بردگی گرفته اند ، فریب داده شده و به قتل می رسند. دختر آنها ، زفیرا توسط یکی از سردارانش بنام " خدابخش (اسم اول) – آزاد (اسم دوم) " که بعد ها او را با دستبند معروفش با حکاکی الله اکبر میبینیم ، نجات یافته و در کنار این مرد به عنوان پدرخوانده اش بزرگ میشود. در این اثنا فرد مکار ، مغرور و بذله گویی بنام فرنگی به عنوان یک قاتل تازه کار از طرف انگلیسی ها برای پیدا کردن و نابودی گروه مبارزین شورشی انتخاب و وعده داده می شود. قاتلین هندوستان ... قطعا فیلم باارزشی ست و به شدت سرگرم کننده ای است. از نظر بنده از دزدان دریایی 4 و 5 که هر دو نمره imdb برابر 6.6 داشتند بمراتب بهتر است. از منظر منتقدین قطعا نمره ی متوسط رو به پایین خواهد گرفت و از طرف عموم مردم نمره ی متوسط تا عالی. با توجه به وجه حرفه ای تر متاکریتیک و روتن توماتو نمره ی پایین این دو سایت خیلی قابل حمله یا دفاع نیست و هم افراد محدودتری نمره میدهند و هم بعضا آنقدر حرفه ای هستند که دیدگاه فیلم بینیشان اساسا کاری و شغلی ست و افراد فیلم بین خودشان باید به این درجه از بینش رسیده باشند که برای مشاهده ی امتیاز فیلم مورد نظرشان کدام سایت اولویت بیشتری دارد اما اینکه چطور imdb نمره ی این فیلم را در حد 3 پایین می آورد از نظر بنده به لحاظ سینمایی واقعا شرم آور و خیانت کارانه است. فیلم ایراد کم ندارد. بجز امیرخان هیچ شخصیتی به یاد ماندنی ندارد. حتی آمیتا باچان هم چهره ی چندان ماندگاری ارائه نداده است. در بعضی از اوقات در حین اکشن ، تدوین بد ، نتیجه نهایی را تضعیف کرده است. صحنه های رقص به استواری و کوبندگی سایر صحنه های پرزرق و برق فیلم نیست. کمی هم تقلید دارد ، هم در بازی ها و هم در سبک کار و حتی داستان. بوضوح تا حدودی وام دار دزدان دریایی کارائیب است ... منتها خب که چه؟؟؟؟ این ایرادات باعث میشود نمره 3 به فیلم داده شود ؟!؟ حالا اینکه واقعیت تاریخی قضیه چقدر بر جمعیت میلیاردی هندوستان اثر گذاشته یا نگذاشته اطلاعی ندارم اما هیچکدام از ایرادات فوق سبب ورود ضربه مهلک به تمامیت فیلم نشده است. خب اینهمه فیلم خوب هندی هست که ارجاعات زیادی به فیلمهای مطرح دنیا داشتند چطور آنها نمره ی به این پایینی نگرفتند؟ مگر باهوبالی کم ، وام دار ارباب حلقه ها بود؟ قاتلین هندوستان در منصفانه ترین حالت ممکن یک اثر حماسی ، تاریخی ، اکشن ، جنگی ، درام ، کمدی برای بیننده ی بی طرف است که استانداردهای تولیدی آن در حد سینمای آسیا اگر نگوییم خارق العاده اما فوق العاده است. با اینکه جهت جذب مخاطب بیشتر ، می توانست وارد فضای فانتزی هم شود اما کار خود را خوب بلد است و با چنگ انداختن به یک داستان واقعی از کشور پهناور هندوستان ، کاملا کنترل شده پیش می رود و در این مسیر باید به سهم آشکار و فوق العاده ی امیرخان طی سال های اخیر در سینمای هند اشاره نمود. در باب زیرکی ، وفاداری ، میهن پرستی ، شجاعت ، شهامت ، ایستادگی و ایثار است. جوینت دو غول محبوب و بزرگ بازیگری سینمای هندوستان یعنی آمیتا باچان و امیرخان دیدنی ست و در لحظاتی که رودررو میشوند جذاب و دلنشین است. هرجا فیلم از ریتم می افتد یک سکانس رقصِ پرانرژی و خوشساخت دارد که هیچکدام هم بی دلیل رخ نمیدهند و اتفاقا در راستای شخصیت پردازی بهتر ارائه شده و به همین دلیل اغراق شده نیست ، یعنی فرضا زفیرا با وجود اینکه میتواند به فضای احساسی کار کمک کند خیلی وارد فضای رقص نمی شود ، آمیتا باچان هم به نقش رهبر شورشی ها جلف نیست و سنگین اما شاد است یا خود امیرخان که جوگیر نمیشود و خیلی حساب شده عمل میکند و در کل بیننده را برای دیدن ادامه ی ماجرا مشتاق تر نگه میدارند. حتی اکشن فیلم هم اغراق ندارد ، اینجا کسی سوار شمشیر نمیشود و بعد از تعدادی حرکات آکروباتیک شمشیر را در کُم یا حلق فرد دیگری فرو کند. اگر این اکشن از لحاظ imdb اغراق شده تصور شود که دیگر باید فاتحه ی کل دزدان دریایی کارائیب ها را خواند. رنگهای فیلم درخشان است و استفاده از فضاهای حقیقی هندوستان خیره کننده است. فضاسازی ها عالی و جلوه های ویژه ی فیلم پر از جزئیات تماشایی و کاملا بروز است. اسلوموشن های فیلم کمی زیاد است اما بهرحال سرحال و خوشساختند و اکشن فیلم را به خوبی در معرض نمایش قرار می دهند. آمیتا باچان در نزدیک به 80 سالگی (البته با همکاری بدل خود) کاری میکند که خیلی از جوانان حتی حوصله انجامش را هم ندارند. بازی امیرخان که براحتی میشد تقلید محضی از جک اسپارو باشد بهیچ وجه وارد فضای تقلید محض نمیشود و در نهایت ایشان یک شخصیت هندی دوست داشتنی خلق میکنند که بعضی شباهت هایش در لحظات خیلی معدود و خاص ، گویا عرض ارادت وی و فیلمساز به آن شخصیت محبوب است تا اینکه صرفا تقلید باشد. اصلا در تعدادی از نقاط فیلم ، به فیلم ها یا داستان های بزرگ از جمله تروی اشاراتی شده ، منتها تماشاگر باید خیلی ندیده یا نخوانده باشد که به چنین سکانس هایی تقلید محض بگوید که اگر چنین بود سینمای تارانتینو تا الان باید مورد تمسخر عام و خاص قرار میگرفت. موسیقی فیلم خیلی خوب است و لحظات تماشایی فیلم را عمق بیشتری بخشیده است. کارگردان در حد یک فیلم عامه پسند شخصیت پردازی قابل قبولی انجام داده و حرکاتی که از شخصیتها سر میزند به لطف همین شخصیت پردازی درست، مرتب بیننده را غافلگیر میکند. در واقع دیالوگ های فیلم خیلی جاها هوشمندانه است (نگاه کنید به مناظره ی آمیتا و امیرخان هنگام کشیدن کنده ی درخت بر روی خاک کشت نشدنی) و سورپرایزهای دیدنی که به لطف فیلمنامه ی کمیک اما با محتوا و ضریف فیلم ، احساسات ملی هندوهای تماشاچی و کلا مخاطبین درگیر را هم در نوسان نگه میدارد. سورپرایزهای فیلم جزء بهترین های ژانر است و اگر قرار باشد به ساختار آنها ایراد گرفت به اغلب فیلمهای مهم دیگر هم میتواند ایراد وارد ساخت و مهمتر اینکه با وجودیکه چندین بار در موضع قضاوت قرار میگریم اما باز هم موثر اند. قاعدتا برای کسی که فیلم را چند بار تماشا کند یا پیش از تماشای فیلم این نقد را بخواند یا حتی جانبدارانه به تماشا بنشیند ، کارکرد اولیه را نخواهد داشت. سورپرایز میانی یعنی جایی که آمیتا پی به خیانت امیرخان می برد عالی کار شده منتها تغییر ماهیت امیرخان در آن لحظه کمی اغراق شده است. یعنی تاثیر سخنان آمیتا آنقدر زیاد نیست که پذیرش تغییر ماهیت امری بدیهی باشد اما بهر حال توجه به دیالوگ های قبل تر خدابخش و فرنگی و اینکه فرنگی تازه شروع به تغییر ماهیت به دلیل تاثیر پذیری از افکار خدابخش نموده بهرحال قابل قبول است. من کلا به سینمای اکشن علاقه دارم. منتها اکشنی که داستانسرایی افراطی نکند و بیننده را از هر لحاظ غافلگیر کند. هندی ها با وجود اینهمه بی مهری که به سینمایشان از طرف قشر منتقد میشود اما در لحظاتی واقعا غافلگیر میکنند. از نظر من به عنوان صرفا یک فیلم بین ، هنوستان از لحاظ سینمای عامه پسند و تا اینجا از چین و روسیه بمراتب بهتر و بالاتر عملکرده و با اینکه ارتباط خوبی با همه ی جهان دارد و با وجود امکان رنجش دشمنان سابقش ، بی باکانه ، محترمانه و با افتخار زخم ها و دردهایش را به تصویر میکشد ، و هیچگاه حاضر نیست قهرمانان و پهلوانان سنتی خود را فراموش کرده یا پنهان کند ، حتی اگر قاتلین هندوستان باشند. آفرین.