فیلم کلاً دوتا نکته‌ی مثبت داشت از نظر من: ۱. موسیقی‌های مناسب و احساسات‌برانگیزی انتخاب شده بود براش ۲. نقش اول زن واقعاً خواننده‌ی خوبی بود به جز این دیگه هیچی. این فیلم ابداً عاشقانه نیست؛ چون اصلاً عشقی توی فیلم و بین دو شخصیت اصلی وجود نداره. تلقی کارگردان و فیلمنامه‌نویس از عشق خلاصه شده توی بوسه و سکس. این چه عشقیه که مدام‌ همدیگه رو رها میکنن؟ خیانت میکنن؟ با آدم‌های مختلف وارد رابطه میشن؟ چرا اینا کنار هم نمیمونن؟ چرا هیچکدوم منتظر هم نمیشن؟ چرا هرکدوم دنبال زندگی خودشونن؟ به جز ۸ دقیقه‌ی نهایی فیلم، کِی اینا برای هم فداکاری کردن؟ کِی یه‌جا از خودگذشتگی کردن؟ کِی برای هم‌ یه قدم برداشتن؟ به قول یکی: \"وقتی رابطه‌ی اینا برای خودشون اولویت نیست، چرا باید برای بیننده اولویت باشه؟\" پاولیکوفسکی اینجا باز همون کاری رو کرده که توی Ida کرد. اونجا با اینکه خط داستانی به خودیِ خود تکان‌دهنده و متاثرکننده بود، اما اجرای متظاهرانه و بی‌احساس و یخِ کارگردان کاری با داستان کرد که فیلم نهایی لااقل در من هیچ احساسی برانگیخته نکرد؛ انگار که مشغول تماشای یه تلویزیون خاموش باشم. اینجا هم پاولیکوفسکی در امتداد همون نگاه، داستانی که قاعدتاً از نظر خودش شورانگیز و عاشقانه بوده (با اون سکانس فِیک و تحمیل‌شده‌ی انتهایی) رو چنان مملو از نماهای یکنواختِ سیاه و سفید و ساکن و کارت‌پستالی میکنه که کوچکترین شور یا حسی رو در فیلم از بین میبره و تمام حواس بیننده‌ها رو میبره سمت مسائل تکنیکی و فنی. اینجا هم مثل Ida بخاطر دلایلی که من نمیدونم (شاید بودجه محدود، شاید سلیقه شخصی کارگردان، شاید...) زمان فیلم کوتاهه. این باعث شده خیلی از بخش‌های زندگی این دوتا -مثلاً- عاشق، از فیلم حذف بشه. فیلمی که میخواد توی یه دوره‌ی طولانی، زندگی و رابطه‌ی دونفر رو دنبال کنه قطعاً زمانی بیشتر از ۸۰ دقیقه احتیاج داره. همه‌جای فیلم شبیه همه. شهرهای مختلف شبیه همن. زمان‌های مختلف شبیه همن. نه گذر زمان، نه تغییر مکان، نه تغییر سن آدما، هیچکدوم تو کارگردانی مشخص نیست. پاولیکوفسکی راه جایزه بردن و مطرح شدن رو خوب یاد گرفته. یه فیلتر سیاه‌سفید و یه قاب ۳ در ۴ و یه داستان شخصی با پس‌زمینه‌ی اتفاقات مهم سیاسی و تایم زیر ۹۰ دقیقه.

فیلم خوبی بود ... موسیقی فیلمبرداری کارگردانی داستان بازی نقش زن همه خوب بودند ... اگر دنبال عاشقانه ای متفاوت با مضمونی سیاسی انهم بعد از جنگ جهانی دوم هستید این فیلم گزینه ی خوبیست ۷ از ۱۰

خیلی داستان قشنگی داشت و برخلاف تصوراتم پیش رفت و همینطور مدل فیلمبرداریشرو خیلی دوست داشتم

اصلاً جالب نیست.

خوب نظرخودم برای دوستانی که مثل خودم همیشه تشنه ی یک عاشقانه خوب هستند اینه که ببینید فیلم رو و لذت ببرید. این هم بگم تفکیک سبک ها و دیدگاه فیلم ها اینقدر تمیز که ما فکر می کنیم نبوده و نخواهد بود. به طور مثال فکر نکنم فیلک عاشقانه صرف اصلا وجود خارجی داشته باشه. در این فیلم با یک عاشقانه تر و تمیز روبرو خواهید شد. پاولیکوفسکی تو فیلم های قبلیش مخصوصا ایدا نشان داد که چه کارگردان متبحری در ایجاد قاب بندی و بازی با تصویر است. به نظرم در این فیلم هم از جذابیت های بصری محظوظ میشید و در کنار اون داستان و روایتی بسیار زیبا را مشاهده خواهید کرد که درون مایه سیاسی و اجتماعی هم کم نداره. کارگردان به هر طریقی که تونسته طعنه ی خودش را به جوامع و حکومت های سوسیالیستی زده. از طرفی همسو شدن چالش در امیال و آرزوهای شخصی با چالش های سیاسی و اجتماعی از این فیلم یک فیلم خوب ساخته. پیشنهاد می کنم ببینید دوستان.