تارکوفسکی استاد سینمای غیرسنتی بود و این اثر به عنوان اولین اثر او، که در سنین کم ساخته شده، منسجم ترین ساختار روایی را نشان می دهد. در دوران جنگ جهانی دوم، شخصیت ایوان یک کودک یتیم است که به عنوان سرباز شناسایی کننده در خط مقدم روسیه فعالیت می کند. تارکوفسکی با کودکی ایوان نوعی "سوررآلیسم سوسیالیستی" را تجربه می‌کند که به جنگ "رآلیسم سوسیالیستی" می‌رود.

«... ايوان مُرده است؛ اين را ستوان پس از جنگ، در آرشيو ويران شده‌ی برلين می‌فهمد. می‌فهمد که ايوان را نازی‌ها تير باران کرده‌اند، يا شايد هم به دار آويخته شد، چه فرقی می‌کند؟ تصاويری از چوبه‌های دار مي‌بينيم و صدای کسی که به آلمانی بازجويی می‌کند و جسد ايوان به‌صورت وارو روی زمين غل می‌خورد. کات به رؤيای ايوان که با بچه‌ها در ساحل بازی می‌کند. چشم می‌گذارد و بعد دنبال خواهر کوچکش در ساحل می‌دود، به او می‌رسد ولی از او جلو می‌زند و همچنان پيش می‌رود، به‌سوی تک درختی در ميان دريا ...» ‌ مجید اسلامی، مفاهیم نقد فیلم

اولین فیلم تارکوفسکی بزرگ.پیشنهاد میشه