برای دیدن این فیلم باید تمام توقعات رو تا دهه 60 پایین بیارید. به نظر من فیلم خوبی نبود برای ذهن آماده امروزی زیادی بچگانه بود هیچ نقطه نامعلومی نداشت و تقریبا از همون اول فیلم مشخص بود قراره چه ااتفاقی بیفته. رفتار کاراکترها غیرواقعی و ساده لوحانه بود و هیچ چیز فیلم حتی با استانداردهای عصر خودش نمیساخ. در مجموع برای یکبار دیدن بدددد نیست اما اصلا توقع یک شاهکار یا حتی فیلم خوب رو نداشته باشید.

فیلم در تمام مدت زمان خود به جز 8 دقیقه انتهایی روان شمارا می خراشد. تعلیق عجیب و ممتدی دارد و در تمام فیلم تلخی حس نفرت را به شما می چشاند. ریشه های پانتومیم (در بازی دختر دکتر) و تئاتر در بازیها به شدت نمایان است و شاید همین بیننده سینمایی را که کم حوصله تر از بیننده تئاتر است، کمی کلافه کند. ضرب آهنگ فیلم همان تم فیلمهای نوآور را یادآوری می کند که در زدن ضربه به گردن زن کاملا خود را هویدا می کند. در مجموع بیش از اندازه از حوزه درک ذهنی و حقیقت شناخته شده بیننده دور است و سکانسها با انتظاری که در ذهن بیننده است فاصله بسیاری دارند. حتی رفتارها نیز قابل درک نیست. شما امکان ندارد بتوانید شخصیت دکتر، زن دستیارش، دختر دکتر و حتی پلیسهای مضحک فیلم را درک کنید. حتی فرار دختر قربانی نیز به همان اندازه مضحک به نظر می رسد که شاید در این هم هدفی نهفته باشد. برای ذهن رئالیست، متوسط و برای ذهن سورئالیست، ممکن است جاذبه بیشتری داشته باشد.

شاهکار بی‌بدیل ژرژ فرانژو وهم جهان فانتزی با چاشنی علمی-تخیلی و مایه‌های تصویری نوآر