به دوستداران سینمای موج نو پیشنهاد میشه! زندگی یک فرد که اجتماع اونو قبول نمیکنه و اونم سعی میکنه خود واقیعش رو از اجتماع پنهان کنه ،نمیخوام اسپیولش کنم پس نگاهش کنید درجاهایی فیلم کند پیش میره ولی داستان قشنگ فیلم موجابتون میکنه که ادامه اش بدین

فیلم زیبایی بود که با روایتش قصد داشت حس همدردی بیننده رو برانگیزد و این در نحوره فیلمبرداری و انتخاب موسیقی فیلم کاملا مشهود بود. موضوع دیگر محتوا بود که هنوز در جامعه فرق همجنسبازها و ترنس ها شناخته شده نیست و چون در دسته همجنسبازها قرار نمیگیرند از طرف آن ها حمایتی نمیشوند و هم اینکه جامعه با آن ها بدرفتاری میکند. موضوعی که آزارم میداد با وجود بازی خوب نقش اول، این نقش درست پرداخته نشده بود و بازی خوب اورا تا حدی کمرنگ میکرد.

فیلم بصورت کلی داستان بسیار جذابی دارد. بازیها بسیار خوب بود و احساسات مخاطب را مورد هدف قرار میداد اما در مسائل روبرویی عاطفی، اغراق شده بود و جوابی برای آنها وجود نداشت. اگر این موارد را از فیلم کم کنیم، فیلم دارای امتیازات بسیار خوبی است.

نوع نگاهی که به مقوله داشت و زاویه دید قابل تحسینی بود، جسارت کارگردان در موسیقی و پلان های کلاسیک هم همینطور. نوعی بازگویی زیبایی هایی است که گارگردان-نویسنده از سینما دیده. بعضی سکانس ها جسورانه اما مصنوعی اند. انگار زود از یک درام رئالیست به یک انیمیشن-فانتزی انتقال داده میشویم. نقش اول که امسال در مراسم اسکار به عنوان یک ترانس اولین های زیادی را رکورد زد بازی قشنگی داشت. اما برگ برنده فیلم به نظر بنده موسیقی آن است. موسیقی اوریجینال قشنگ و کاملا سینماتیک. اوج قدرت داستان شاید در نشان دادن زندگی سخت وغیر طبیعی مارینا و کمبود و نامهربانی های اطرافیانش در جامعه، بخاطر شرایط خاصش باشد که با همه غم و اندوهش باز برمی‌خیزد و باز ادامه میدهد. و البته اسکار هم که به این "نمایش درد اقلیت" باز لبیک میگوید!

داستان فیلم: موضوع یا داستان فیلم خوب بود اما بیان و کند بود داستانو خراب کرده بود و بعضی جاها واقعا نیازی نبود اینقدر روش زوم بشه. متوسط بازیگران: بازی بازیگران هم خوب بود اما میتونست خیلی بهتر بهتر باشه. خوب رو به متوسط موسیقی متن: موسیقی متن هم که اصلا هیچی. ضعیف و در مجموع فیلم متوسطی بود و خوش ساختم نبود.