علی‌رغم مدت بالایی که فیلم داشت اما در نشان دادن عظمت داستان تولستوی به طور کامل موفق نبود. شیمی بین روابط به خوبی شکل نگرفت (مثال: رابطه پیر و ناتاشا به خصوص در سکانس آخر) و اما نکته قابل توجه بازی شایسته و درخور هنری فوندا در نقش پیر بزوخوف بود. پیشنهاد من برای کسانی که میخواهند اقتباسی سینمایی از جنگ و صلح رو مشاهده کنند نسخه سال 1966 است.