بهترین فیلمی که در چند سال اخیر دیدم

یه اثر درام، با محوریت فقر، مادرانگی، و کودکی. فیلم در بین دنیای بزرگسال و نگاه کودکانه به محیط در چرخش بود. فقر عریان فیلم حریر لطیف و رنگی کودکانه پوشیده بود. جایی که نان و مربای اهدایی خوشمزه‌ترین غذا بود،‌ متل محل زندگی مادران کم‌بضاعت قصر بنفش رازآلود، تف‌کردن روی ماشین همسایه باحال‌ترین فعالیت ممکن، بنجل‌فروشی محله پررنگ و لعاب‌ترین فروشگاه و... پیشنهاد می‌شه. دیدنی‌ست و پر از پیچ و خم دراماتیک و ظریف.

فیلم با توجه به اینکه موضوعی تکراری داره اما اصلا حوصله سر بر نیست، بازی عالی مونی در نقش دختر بچه ای بازیگوش شما رو جذب فیلم میکنه و ویلیام دافویی یکی از بهترین بازیهاش تو این فیلمه، به نظر من این فیلم شاهکار نیست اما ارزش دیدن و وقت گذاشتن رو داره

یک ملودرام به تمام معنا عالی بی نظیر :-) سکانس آخر اشک تو چشمانتون میاره

داستان جالبی داره از بعد اجتماعی بهش نگاه نکنید که مثلا بخواد معضلات جامعه رو مطرح کنه