«مادر!»، شاهکار عجیبی است. نه فقط به خاطر فضاسازی‌های بی‌نظیر، پیرنگ‌های داستانی دیوانه‌وار و کارگردانی مریضی که دارد. نه فقط به خاطر این که می‌تواند نه داستانی چند لایه بلکه سکه‌ای دو رو را نشان مخاطبانش دهد. نه فقط به خاطر این که دارن آرنوفسکی در آن به نقطه‌ی تازه‌ای از فیلم‌سازی‌اش رسیده و نه فقط به خاطر این که در عین روایت داستانی ادیسه‌وار، به مهم‌ترین عناصر چنین قصه‌هایی خیانت می‌کند. این‌ها، فقط ویژگی‌های ساخته‌ی جدید فیلم‌سازی هستند که انگار موقع خلق اثر تازه‌اش از همه‌چیز بریده و با دیوانگی، دیوانگی را به تصویر کشیده است. !Mother چیزی فراتر از چنین توصیفاتی است. فراتر از جملاتی که بخواهند شات‌های معرکه‌اش را توصیف کنند. این یک فیلم سینمایی بزرگ نیست و بیشتر، یک قصه‌گویی بزرگ است. یعنی جدیت و بزرگی‌اش را می‌شود با تمامی داستان‌گویی‌های انجام‌شده در همه‌ی مدیوم‌های هنری مقایسه کرد. یعنی می‌شود به کمکش قدرت سینما را به رخ همه‌ی آن‌هایی کشاند که با سخت‌گیری و دروغ گفتن به خودشان، می‌گفتند هنر هفتم بعد از استنلی کوبریک، دیگر از منظر فلسفه‌پردازی یارای ایستادن در برابر کتاب‌های بزرگ را ندارد.

در یک کلام, شاهکار. به نقل از یک منتقد: \"خیلی جالب است که امتیاز پایین فیلم هم خود نشان‌دهنده درک پایین انسان زمینی نسبت به مفاهمی و ماهیت زمین است. mother! هرگز باب میل نظام سرمایه داری و قدرت های جهان اولی نمیباشد. همچنین باب میل رهبران و مبلغین دینی هم نمیباشد. تنها کسانی با فیلم همراه میشوند که نسبت به زمینی که بر روی آن زندگی میکنند ، حس ترحم و بخشندگی دارند.\"

بدترین فیلم آرونوفسکی .فیلم ماقبل نقده .کسی که به این فیلم نمره بالا داده بهتره فیلم دیدنو برای همیشه کنار بزاره .

mozakhraf

عااااالیه حتمااااا ببینید