ایلیا کازان
ایلیا کازان، کارگردان صحنه و فیلم، تهیه کننده، نویسنده و بازیگر آمریکایی در سال 1909 در ترکیه به دنیا آمد و در سال 1913 به همراه خانواده یونانی خود به آمریکا مهاجرت نمود. او پس از اتمام تحصیلات متوسطه به کالج ویلیامز در دانشگاه ییل رفت و به تحصیل رشته درام نویسی پرداخت و حرفه بازیگری اش را در دهه 1930 میلادی با گروه تئاتر نیویورک آغاز کرد. اودر سال 1947 آموزشگاه معروف "اکتورز استودیو" را تاسیس و در آنجا مشغول حرفه کارگردانی شد. در سال ۱۹۵۲ کازان در کمیته فعالیتهای ضد آمریکایی مک کارتی حاضر و به عضویت سابق خود در حزب کمونیست آمریکا اقرار کرد و در این کمیته هشت چهره هالیوودی دیگر را که از اعضای سابق این حزب بودند، لو داد که به عقیده بسیاری این عمل کازان، به لکه سیاهی در کارنامه و زندگی او تبدیل شد. او به عنوان یکی از مستعدترین کارگردانان برادوی،نمایشنامه های برجسته ای از جمله "پوست دندانهای ما (۱۹۴۲)"، "تمام پسران من (1947)"، "اتوبوسی به نام هوس(1947، نسخه فیلم آن 1951)"، "مرگ یک فروشنده(1949)" و "چای و سمپاتی (1953)" را تولید و کارگردانی نمود.
از او به عنوان مهمترین کارگردان در وارد کردن رویکرد واقع بینانه - احساسی و همچنین سبک تئاتر نیویورک در اواسط قرن بیستم به صنعت فیلمسازی آمریکا یاد می شود. کازان جایزه اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم های "قرارداد شرافتمندانه(1947)" و " در بارانداز(1954)" را کسب کرد و در سال 1999 جایزه افتخاری یک عمر دستاورد هنری به او اعطا گردید. از دیگر فیلم های بزرگ او می توان به "نهالی در بروکلین میرویَد (۱۹۴۵)"، "زنده باد زاپاتا (۱۹۵۲)"، "شرق بهشت (۱۹۵۵)"، "چهرهای در جمعیت (۱۹۵۷)" و "شکوه علفزار (۱۹۶۱)" اشاره کرد. او همچنین فیلم های "آمریکا، آمریکا (۱۹۶۳) " و "آرایش(1969)"، برگرفته از بخش های تخیلی رمان هایش را کارگردانی کرده است. الیا کازان در ۲۸ سپتامبر سال ۲۰۰۳ در ۹۴ سالگی درگذشت.
فیلموگرافی
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید