دایان کیتن (دانلود ۶۳ عنوان فیلم بدون سانسور) + بیوگرافی

دایان کیتن بازیگر، کارگردان و تهیه‌کنندهٔ آمریکایی می باشد که توانست در سال ۱۹۷۷ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را برای فیلم آنی هال(1977) از آن خود کند. او که فعالیت بازیگری خود را از سال 1979 شروع کرده بود در اولین نقش مهمش در فیلم پدرخوانده(1972) در نقش کاترین آدامز کولئونه بازی کرد. از دیگر افتخارات وی می توان به کاندیدای اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم های سرخ‌ها(1981)، اتاق ماروین(1997) و یکی باید کوتاه بیاید(2003) اشاره کرد. از دیگر فیلم های محبوبی که وی بازی کرده است می توان به فریاد کودک(1987)، پدرعروس(1991)، اولین همسران کلوپ(1996) و سنگ خانوادگی(2005) اشاره کرد. علاوه بر بازیگری وی در فعالیت های دیگری همچون عکاسی، ساختمان سازی، نویسندگی و گاهاً خوانندگی شرکت دارد. کیتون زادهٔ ۵ ژانویهٔ سال ۱۹۴۶ در لس آنجلس، کالیفرنیا به دنیا آمد. مادرش یک عکاس آماتور و خانه‌دار و پدرش دلال معاملات املاک و مهندس شهرسازی بود. در سال 1964 وی از دبیرستان سانتا آنا در کالیفرنیا فارغ التحصیل شد و بلافاصله وارد کالج همین دبیرستان شد. در همین دوران او به خوانندگی و بازیگری در کلوپی در مدرسه مشغول بود و در تئاتری در مدرسه با همبازی بلانچی دوبایوس بازی کرد. سپس او وارد کالج اورنج کاست شد و در رشته بازیگری درس خواند اما بعد از یک سال به منهتن رفت و با پیوستن به انجمن بازیگران به بازیگری پرداخت. در سال 1968، کیتون عضوی از نمایش برادوی به نام مو گردید و بعد از بازی در آن به مدت نه ماه، برای بازی در بخشی از نمایش برادوی از وودی آلن به نام دوباره بنواز، سام(1969) بازی کرد. او که برای بازی در این نمایش نامزد دریافت یک جایزه تونی شده بود، اولین فیلمش بلندش را با بازی در عاشقان و دیگر غریبه ها(1970) تجربه کرد. حضور پررنگ او با بازی در نقش کاترین آدامز که دوست دختر مایکل کورلئونه در فیلم پدرخوانده(1972) بود آغاز شد. کاپولا، کارگردان این فیلم بیان کرد که بازی در فیلم قبلی کیتون باعث شد که او را برای این نقش انتخاب کند. دو سال بعد او همان نقش را در قسمت دوم پدرخوانده بازی کرد. او که در ابتدا برای بازی در این نقش بی میل بود، اما با خواندن فیلمنامه فهمید در این فیلم جدید نقشش پررنگ تر و مهم تر می باشد. او با همبازی با وودی آلن در فیلم دوباره بنواز، سام (۱۹۷۲) که بازسازی از نمایش برادوی می باشد، ایفای نقش کرد. دیگر فیلم های مهم کیتون در دهه 70، با همکاری وی با وودی آلن می باشد. او نقش کاراکترهای عجیب را در چندین فیلم کمدی و درام آلن از جمله فیلم های درخواب‌فرورفته(1973)، عشق و مرگ(1975)، داخلی (1978) و منتهتن(1979) بازی کرد. در سال 1977، کیتون در فیلمی کمدی رمانتیک از وودی آلن به نام آنی هال(1977) بازی کرد که یکی از مشهورترین نقش های دوران بازیگریش می باشد. داستان این فیلم به ظاهر یک اتوبیوگرافی درباره رابطه آلن با کیتون می باشد. وودی الن شخصیت آنی هال را از روی کیتون خلق کرد، که آنی اسم مستعار کیتون و هال فامیلی اصلی وی بود. کیتون با بازی در این فیلم که موفق به دریافت چهار جایزه اسکار از جمله «بهترین فیلم» شد، توانست موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شود. وی همچنین جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم موزیکال یا کمدی و بفتای بهترین بازیگر زن را برنده شد. دختر درامر کوچک (1984) یک فیلم در سبک تریلر سیاسی و جاسوسی به کارگردانی جرج روی هیل بود که کیتن در آن چارلی بازی کرد. منتقدین که این فیلم را بسیار بد توصیف کرده بودند اذعان کردند که کیتن برای بازی در این ژانر مناسب نبود. فیلم در فروش نیز با شکست مواجه شد. اما کیتن در فیلمی دیگر در همان سال به نام خانم سافل(1984) به کارگردانی گیلیان آرمسترانگ توانست تحسین منتقدین را به ارمغان بیاورد. داستان این فیلم که بر اساس واقعیت نوشته شده بود، درباره محکومیت دو برادر به نام جک و اد بیدل می باشد که به کمک همسر سرنگهبان زندان که کیتن نقش آن را بازی می کرد، توانستند از زندان فرار کنند. دو سال بعد کیتن به همراه جسیکا لنگ و سیسی اسپیک در فیلم جنایت‌های دل (1986) بازی کرد. سیسی اسپیسک موفق شد برای بازی در این فیلم برای دریافتِ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن نامزد شود. یک سال بعد در اولین همکاری اش با کارگردان نانسی مایرز در فیلم فریاد کودک(1987)، بازی کرد. در این فیلم او در نقش یک زن موفق بازی می کرد که ناگهان سرپرستی یک نوزاد به او محول می شود. در همین سال او در نقش یک رقاص و خواننده شبانه کلوپ در فیلمی از وودی آلن به نام روزهای رادیو(1987) بازی کرد. یک سال بعد در فیلمی ناموفق و محکوم به شکست به نام مادرخوب(1988) بازی کرد که به گفته خودش بزرگترین اشتباهش بازی در این فیلم بود. در سال 1987، کیتن اولین تجربه کارگردانی خود را انجام داد. این فیلم یک مستند به نام بهشت(1987) بود که درباره احتمالات پس از مرگ بود. کیتن در دهه 90 میلادی تبدیل به یکی از محبوب ترین، مشهورترین و بااستعدادترین هنرپیشه های زن هالیوود گشت. او در این دوران بیشتر در نقش های بزرگسال از قبیل مادر یک خانواده بازی کرد. وی این دهه را با بازی در فیلن خواهران لیمویی(1990) شروع کرد که البته فیلم هم از منتقدین و هم تجاری با شکست روبرو شد. البته در همین سال با بازی در فیلم پدرخوانده: قسمت سوم(1990) که داستان این فیلم بر روی شخصیت مایکل کورلئونه تمرکز داشت توانست حضور پررنگ تری داشته باشد. سپس به همراه استیو مارتین به نام پدرعروس(1991) بازی کرد. فیلم بعدی وی ببین حالا کی حرف می‌زنه(1993) با همبازی با جان تراولتا و کریستی آلی بود. کیتن در همکاری مجدد با وودی آلن در فیلم کمدی جناییم عمای قتل منهتن(1993) بازی کرد. این فیلم که توانست جوایز بسیاری را به دست بیاورد برای کیتن نیز نامزدی جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اصلی زن در یک فیلم کمدی/موزیکال را به ارمغان داشت. این فیلم اولین موفقیت تجاری کیتن بعد از چهار سال بود. او دومین تجربه کارگردانش را در فیلم قهرمانان بدون رشته(1995) امتحان کرد. اما موفقیت وی در بازیگری بیشتر بود و وی برای بازی در نقش بسی و در کنار مریل استریپ، لئوناردو دیکاپریو و رابرت دنیرو، در فیلم اتاق ماروین(1996) توانست نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی زن گردد. از مهترین فیلم های وی از سال 2000 به بعد می توان به همکاری مجدد با کارگردان، نانسی مایرز در فیلم یکی باید کوتاه بیاید(2003) اشاره کرد. این فیلم موفق شد در رشتهٔ بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازیِ دایان کیتن، نامزد جایزه اسکار شود. البته قبل از آن در فیلمی ناموفق از پیتر چلسوم به نام شهر و کشور(2001) در نقش همسر شخصیت وارن بیتی بازی کرده بود. وی برای بازی در فیلم سنگ خانوادگی(2005) نیز توانست نامزد دریافت جایزه بهترین هنرپیشه نقش مکمل زن از جوایز منقدین نیویورک و جوایز ساتلایت گردد. بچه‌ننه (۲۰۰۷) از دیگر فیلمهای در سبک کمدی است که کیتن در آن بازی کرده است. او در این فیلم در نقش مادر یک جوان 29 ساله است که هنوز درخانه زندگی می کند. عروسی بزرگ(2013) و طبقه پنج(2014) نیز از دیگر فیلم های موفق کیتن می باشد. کیتن در سال 2005، جایزه یک عمر موفقیت در عرصه بازیگری را از فستیوال فیلم هالیوود دریافت کرد. کیتن تاکنون دو کتاب به نام های سپس دوباره در سال 2011 و بگذارید بگویم آن زیبا نیست در سال 2014 نوشته است.