ژاک پیر لوئیس ریوت (دانلود ۴۸ عنوان فیلم) + بیوگرافی

ژاک پیر لوئیس ریوت کارگردان، فیلمنامه‌نویس و منتقدی فرانسوی می باشد. وی که به همراه فیلمسازانی از جمله فرانسوا تروفو، ژان-لوک گدار، اریک رومر و کلود شابرول از پایه گذاران سینمای موج نوی فرانسه می باشد، یکی از منتقدین مجله معروف کایه دو سینما بود. او بیش از 29 فیلم بلند ساخت که از جمله آنها می توان به عشق وحشی (1969)، سلین و ژولی قایق‌سواری می‌کنند (1974)، مزاحم زیبا (1991) اشاره کرد. ویژگی اصلی فیلم های او بداهه‌پردازی، داستان سرایی آزاد و مدت زمان طولانی فیلم می باشد. ریوت در تاریخ 1 مارس سال ۱۹۲۸ در روان، فرانسه به دنیا آمد. او از دوران کودکی با خواندن کتابی از ژان کوکتو، فیلمساز، نمایشنامه نویس و کارگردان فرانسوی به سینما علاقمند شد و در 21 سالگی اولین فیلم آماتوریش را با یک دوربین ۱۶ میلیمتری ساخت. سپس به پاریس رفت و کارش را در سینماتک فرانسه ادامه دنبال کرد. او که با فرانسوا تروفو، ژان-لوک گدار، اریک رومر و کلود شابرول ملاقات و به همراه آنها به عنوان معرف و بنیان‌گذار سینمای موج نوی فرانسه لقب گرفت. او کار خود را با نوشتن نقدهای ادبی و سینمایی آغاز کرد و در سال 1953 توسط آندره بازین به استخدام مجله معروف کایه دو سینما در آمد. در نقدهایش او از فیلم هایی آمریکایی از کارگردانانی نظیر جان فورد، آلفرد هیچکاک و نیکلاس ری تمجید کرد و به شدت از مسیر سینمای آن زمان فرانسه انتقاد می کرد. مقالات ریوت، که مورد پسند همتاهایش نیز قرار می گرفت، جزء بهترین های مجلات و نوشتارهای متخاصمانه بود. گرچه وی اولین کارگردان موج نوی فرانسه بود که فیلم بلندی می سازد اما اولین فیلم او به نام پاریس از آن ماست (1961) که در سال 1958 فیلمبرداری شد تا زمانی که دیگر کارگردانانی از قبیل تروفو، شابرول فیلمشان را اکران کردند،تا سال 1961 منتظر اکران ماند. این فیلم اولین ساخته بلند سینمایی ژاک ریوت و یکی از نخستین فیلم‌های موج نوی سینمای فرانسه محسوب می‌شود. از بازیگران این فیلم می توان به ژان-کلود برایلی، کلود شابرول، ژاک دمی، ژاک ریوت و ژان-لوک گدار اشاره کرد. مدت زمان این فیلم 140 دقیقه بود که زمان زیاد، یکی از ویژگی های اصلی فیلم های این کارگردان می باشد. ریوت در اوایل دهه 1960 به عنوان سردبیر مجله کایه دو سینما درآمد و در همین زمان دومین فیلم بلندش را به نام راهبه (1966) کارگردانی کرد. او سپس رویکرد سینمایی خود را تغییر داد و سبک خاصی از سینماپردازی را در پیش گرفت و نتیجه آن ساخت فیلمی به نام عشق وحشی (1969) با زمانی نزدیک به 250 دقیقه بود. سپس تحت تاثیر اشفتگیهای سیاسی جنبش دانشجویی-کارگری مه ۱۹۶۸ فرانسه، با کار بر روی گروه بزرگی از بازیگران در توسعه شخصیت ها و اجازه دادن آشکارسازی رویدادها در جلوی دوربین سبک خاصی از فیلم را ابداع نمود که نتیجه آن ساخت فیلمی به نام خارج1:به من دست نزن (1971) بود که بیش از 760 دقیقه زمان این فیلم بود. از فیلم های دیگر دهه 70 میلادی ریوت می توان به سلین و ژولی قایق‌سواری می‌کنند(1974) اشاره کرد که با بهره‌گیری از منطق روایی جادویی و ارجاعات بینامتنی‌ به آثار کلاسیک مانند آلیس در سرزمین عجایب، ابداع مورل، عاشقانهٔ لباس‌های کهنه و خون‌آشامان موفق شد جایزه ویژه هیئت داوران جشنوارهٔ لوکارنو را از آنِ خود کند و همچنین منتخب رسمی جشنوارهٔ فیلم نیویورک در سال ۱۹۷۴ بود. وی سپس فیلم هایی به نام های دوئل (1976) و نورویت (1976) را کارگردانی که پس از این فیلم ها مدت زمان زیادی از عرصه کارگردانی دور ماند. در اوایل دهه 80، او همکاری تجاری را با تهیه کننده ای به نام مارتین ماریگناک آغاز کرد که تقریبا تمام فیلم های بعدی او را تولید کرد. چرخ فلک (۱۹۸۳)، پل شمالی (1982)، عشق زمینی (1984)، بلندی‌های بادگیر (۱۹۸۵) و دار و دسته چهار نفری (1988) از قبیل این فیلم ها بودند. اما اوج شکوفایی هنر کارگردانی وی با فیلم مزاحم زیبا (1991) همراه شد. فیلم در همان سال جایزه بزرگ جشنواره فیلم کن را از آن خود کرد. داستان این فیلم درباره نقاش بزرگ و مشهوری است که پس از سالها با ملاقات چند نفر از دوستانش تصمیم می گیرد دوباره روی شاهکار خود، مزاحم زیبا، که قبلاً مدل آن همسرش بود کار کند. با اینکه مدت زمان این فیلم چیزی حدود 4 ساعت بود، اما تماشگران به هیچ وجه از دیدن سکوت های طولانی و درگیری یک نقاش با اثرش و ضرباهنگ خلاقیت خسته نمی شوند. این فیلم نمونه‌ای کامل از سینمای شخصی و بی‌بدیل این کارگردان می باشد که رابطه ظریف و حساس هنرمند، موضوع و اثر هنری و اینکه کمال‌گرایی چگونه از تنگنای واقعیت را بیان می کند. (جذاب‌ترین و مهیج‌ترین اخبار سینمای جهان) ژان باکره (1994)، بالا، پایین، شکستنی (1995)، فوق سری (1998)، چه کسی می‌داند؟ (2001)، داستان ماری و جولین (2003) و دوشس لانگه (2007) از دیگر فیلم های او بود. ریوت پس از کارگردانی فیلم اطراف کوهستانی کوچک (2009) بازنشسته شد و سه سال بعدش فاش شد که دچار بیماری آلزایمر شده است. ریوت در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۶ در ۸۷ سالگی و در حالی که از بیماری آلزایمر رنج می‌برد، در گذشت.