این انیمه فقط درباره قصه گویی و عمق و محتوا نیست.موشیشی مجموعه ای از همه این آداب و سنن و قصه هاست که در قالب ادبیات ژاپن بالاخص هایکو ارائه شده.زیبایی موشیشی به شاعرانه بودنشه نه به کاراکتر هاش

من که جنس مذکرم و انیمه ی هیجانی هم دوست دارم و اینو هم به شدت پسندیدم. منافاتی نداره. هر اثر هنری رو باید وابسته به فرمی که داره بهش نزدیک شد.

بله درست میگین شما من هم نگفتم به اون عمق هست اون قطعا یه شاهکار تکرار نشدنی در سینمای ژاپن هست. من فقط گفتم که این انیمه من و به یاد کویدن انداخت اون هم به خاطر اینکه هر دو وامدار افسانه های ژاپنی هستند و در آخر هم برای تایید نظر شما باید بگم که در سه قسمت اول که دیدم چنین نظری داشتم و بعد دقیقا مثل حس تکرارهای بی معنی و بی هدف به من هم دست داد که حتی از دیدن ادامه ش منصرف شدم. در کل حق با شما هست در طی مسیر سریال به تکرار میوفته بدون هیچ دست آوردی.

کویدن یک فیلم چند اپیزودی ترسناک و فوق العاده است و داستانهای شیک و خلاقانه ای داره! چطور با این انیمه مقایسه می کنین؟ این انیمه بیش از اندازه ملایمه و بیشتر به داستانهای عامیانه خرافی شبیهه تا داستانهایی با عمق خاص. من هر قسمت رو دیدم و منتظر یک نتیجه گیری فرا انتظار شدم هیچی دستمو نگرفت. فقط کسل و کسل تر شدم. حتی ابتدایی ترین کاراکتر فیلم یعنی موشی ها تا آخر سریال شخصیت مشخصی نداشتن. نقل می کنه که موشی همه جا وجود داره و یک سری موجودات شبیه پلانکتون و ... نشون میده که از در و دیوار بالا میرن و تن نیوتون رو توی گور می لرزونن :D و هر قسمت یک سری حوادث ساده رو مرتبا به موشی که هر دفعه به یک شکل بیخودتری در میاد ربط می ده. خب که چی؟ کاری داره؟ یکی سکته می کنه یک موشی رفته دور قلبشو گرفته. تازه قرمزم هست. این موشی به احساسات حساسه و با گردش خون زندگی می کنه. (یک سری نخ نخی قرمزم تصور کن دور قلب) بیا یکی ساختم. این کاری داره؟ :D

این انیمه بینظیره یاد فیلم کوآیدان افتادم یه انیمه خالص از فرهنگ و افسانه های ژاپنی به بهترین شکل ممکن. این انیمه مذکر و مونث نداره ذهن قصه شناس و به خودش قطعا جذب میکنه.