۱۴۰۳ اردیبهشت ۰۳ ۱۲:۲۶ ننگِ اینکه فیلم رو تا آخر دیدم و وسطش ولش نکردم برای همیشه رو پیشونیم میمونه. رفته با بازیگران آمریکایی فیلمی درباره فراری ساخته و این آمریکاییا تو فیلم انگلیسی رو با لهجه ایتالیایی صحبت میکنن. باید گریست برای همچین دانشی. فیلم از همون دقیقه اول غیر قابل دیدنه.
۱۴۰۲ اسفند ۰۸ ۱۶:۳۳ سکانس شروع خیره کنندهست. 2 سکانس بعدی که شخصیت پردازی قهرمان و بدمن هستش هم عالیه. سکانس قتل هم معرکهست. با این حال اواسط فیلم قصه به اوج نمیرسه و حس خوب من از یه حدی فراتر نرفت. برای من جزو فیلمهای خیلی خوب هیچکاکه و نه فیلمهای عالیش.
۱۴۰۲ اسفند ۰۸ ۱۶:۲۲ حتی با وجود 90 دقیقهای بودنش هم حداقل 30 دقیقه اضافه داره و خیلی خسته کنندهست. فقط یک ایده داره و دیگه فراتر از اون نمیره.
۱۴۰۲ اسفند ۰۱ ۱۳:۳۹ متاسفانه فیلم به صفر هم بدهکاره. فقط یک انسان خودشیفته که مریضیه دیده شدن داره میتونه چنین اثر خضعبلی خلق کنه. دو ساعت از فیلم که تموم شد با خودم میگفتم خب دیگه چرا میخواد ادامه پیدا کنه؟ سکانسهای سراسر شوت دادگاه و کنگره فقط به درد کارگردان میخوره و بس. برای بیننده فقط نحوه رسیدن به بمب اهمیت داشت و بس. انگار تو دانشگاه به کارگردان گفتن فیلمهای epic باید سه ساعته باشن. باید به کارگردان گفت تعلیق در درجه اول باید از فیلمنامه بیاد. اینکه دو سه نفر یک سری دیالوگ تماما زباله رد و بدل کنن و روی این سکانسها موسیقیه تعلیق دار بیاد فیلم رو تعلیق دار نمیکنه. موسیقی نمیتونه و نباید از فیلم جلو بزنه. پیش خودش هم فکر میکنه چه دیالوگهایی نوشته و چه موسیقیای! برای اینکه فیلم epic بشه مجبور شده بود شونصد بار بعضی دیالوگها رو تکرار کنه. حتی بلد نیست دو سه تا جمله بنویسه که توش تیکه پراکنی نباشه. این خود شیفتگی در سراسر فیلم وجود داره. اون جان اف کندی دیگه چی بود تو فیلم:)) حتی چرتترین چیزهای ممکن رو هم به فیلم برای کسب جایزه بیشتر چسبونده. آدمی که یک چنین خودشیفتگیای داره که باید هر 2 سال یک بار از مخاطب پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام پشمام بشنوه نیاز فوری به روانپزشک داره. کاش یکی تو اون هالیوود این آدم رو با خودش روبرو کنه، خیلی رقت انگیز شده.