خیلی خیلی حس خوبی به من داد این سریال و به شدت ناراحتم که تموم شد. تنها بازیگرای بریتیشی که دوستشون داشتم؛ اولش تو مخ بودن ولی جلوتر خیلی دوست داشتنی بودن. مت لِبلانک هم که مثه همیشه عالی بود. در کل این سریال واسم شد پر از حس خوب. طنز خوبی هم داشت انصافاً.

کیفیت سریال به صورت سینوسیه. به این نحو که وقتی سراغ شان و بِو میره از شدت ضعف بازیگری و عدم وجود شیمی مناسب میان این دو؛ آدم دوست داره تصاویر با دور تند برن جلو. حتی دیالوگشاون اضافی و تکراری به نظر میرسه(بخصوص که ماهایی که سه چهار قسمت پشت هم میبینیم ممکنه تگری بزنیم) اما وقتی به مت لو بلان و مابقی امریکاییا میرسه بانمک میشه و خیلی هم خنده دار میشه(در عین عمق داشتن) مسئله و بدبختی اصلی تماشاگر اینه که هفتاد درصد سریال رو با اون زوج نچسب پر کردن، همش خدا خدا میکردم این دو تا حذف شن از سریال ولی طبق معمول خدا با ما نبود. در ضمن دیوید کرین خالق سریاله(یکی از دو اگزکیوتیو پرودیوسر اصلی فرندز، معلوم شد آدم بانمکه میان خالقین فرندز مارتا کافمنه)

این سریال محشره! مت لبلانک عالی بازی میکنه داستانش هم خیلی قوی هست. به فن های سریال های کمدی پیشنهاد میکنم ببینید!