زمان مطالعه: ۷ دقیقه
چین چگونه هالیوود را رام کرد؟ «پلیدترین راز سینمای قرن بیست و یکم» که فیلم Barbie را به The Meg 2 مرتبط می‌کند
«تلگراف» از سیاست‌های استودیوهای هالیوود انتقاد کرده است.
فیلم «باربی» (Barbie) «گرتا گرویگ» که امروز یا فردا ۱ میلیارد دلاری خواهد شد، به سبب مضامین فمینیستی و معرفی شخصیت تراجنسیتی با انتقاد گروه‌های محافظه‌کار مواجه است اما موضوع بحث‌برانگیز دیگر فیلم نقشه‌ای از «خطوط نه گانه» بود که مقامات چین را خشنود کرد اما از سوی دولت‌های ویتنام و فیلیپین «توهین‌آمیز» شمرده شد. این نقشه از «دنیا» در نهایت باعث شد که برادران وارنر بازار ویتنام را از دست بدهد. مقامات فیلیپین با این حال نقشه را سانسور و محو کردند و فیلم را نمایش دادند.
هرچند برادران وارنر ادعا می‌کند که نقشه فیلم «باربی» یک «نقاشی کودکانه» است اما در آن صورت این پرسش مطرح می‌شود که چرا ویتنام از نمایش این طرح کودکانه احساس خطر کرده است؟ «تلگراف» به تازگی در گزارشی توضیح داده است که شاید به این دلیل که هالیوود ید طولایی در ارتکاب چنین رفتارهای شیطنت‌آمیزی دارد.
در یکی از سکانس‌های انیمیشن فیلم «آنچارتد» (Uncharted) سونی با بازی «تام هالند» و «مارک والبرگ»، هواپیمایی به نمایش درآمد که بر فراز کشورهای تایلند، کامبوج و ویتنام به پرواز درآمده بود و به «خطوط نه گانه» که از دهه‌ها قبل میان چین و همسایگانش مناقشه ایجاده کرده را به وضوح نشان می‌داد. فیلم انیمیشن «نفرت‌انگیز» (Abominable) استودیوی دریم‌ورکس نیز در سال ۲۰۱۹ همین خطوط را در نقشه‌ای روی یک دیوار ترسیم کرده بود.
«تلگراف» می‌نویسد اینکه استودیوهای آمریکایی به صورت ضمنی به خواسته‌های امپریالیستی یک قدرت خارجی تن در می‌دهند «پلیدترین راز سینمای قرن بیستم» است. در این گزارش آمده است که از اواخر دهه ۱۹۹۰، و به شکل محسوسی از سال ۲۰۱۸، فیلم‌های بزرگ هالیوود با مخاطب «دپارتمان پروپاگاندای مرکزی» حزب کمونیست چین در ذهن ساخته شده‌اند: «این سازمان کلیدهای گیشه چین را آویزان می‌کند، جایی که صدها میلیون مشتری بالقوه در انتظار نشسته‌اند، و یک بلاک‌باستر می‌تواند تقریباً بدون هزینه اضافه از ۱۰۰ میلیون دلار فراتر برود. اما برای دستیابی به این بازار پرمنفعت، یک فیلم – و نیز سایر محصولات استودیو – باید ابتدا سانسورچیان چین را خشنود کند. اگر فیلم‌ها طبق خواسته آن‌ها ساخته شود، آنچه که به هالیوود می‌رسد پول رایگان است. و به چین چه می‌رسد؟ دست راهنمایی در فیلم‌های آمریکایی: مؤثرترین دستگاه پروپاگاندایی که تاکنون ساخته شده.»
هالیوود طبق این ادعا با خشنود ساختن چین از بلاکباسترهایی چون «باربی»، می‌تواند فیلم‌هایی مانند «مگ ۲» (Meg 2: The Trench) را ویژه مخاطب چینی بسازد. قسمت اول این فیلم با بودجه ۱۳۰ تا ۱۷۸ میلیون دلاری ساخته شد و ۵۳۰ میلیون دلار فروخت. فروش «مگ» در چین به ۱۵۳ میلیون دلار رسید.
یک تهیه‌کننده ناشناس به «تلگراف» می‌گوید چین از اوایل قرن بیست و یکم وارد هالیوود شده است: «پول چینی‌ها شروع کرد به روانه شدن در صنعت [فیلمسازی]. فقط به این امید که حتی پول بیشتری از این بازار نو و دیوانه فیلم به دست آید.» همکاری ایالات متحده و چین در دهه ۲۰۱۰ با فیلم‌هایی چون «مگ» به اوج رسید. این فیلم در نگاه اول ممکن است یک عنوان اکشن دیگر مانند سایر اکشن‌های «جیسون استاتهام» باشد اما بسیاری از بازیگران فیلم چینی‌اند و در کشورهای دیگر ناشناخته. لوکیشن داستان نیز سانیا بی در استان هانیان چین است.
این تهیه‌کننده توضیح می‌دهد: «تبدیل شد به ترکیبی ناخوشایند از تلمق و ایدئولوژی. و البته، همه پیام‌هایی که در حمایت از چین می‌شد برای سانسورچی‌های سی‌سی‌پی گنجاند را همه مخاطبین در سراسر دنیا می‌دیدند.»
تهیه‌کننده دیگری می‌گوید سازمان سی‌سی‌پی چین هرگز رویکرد معینی در سانسور نداشته است: «همکاری با آن‌ها ۹۹ درصد بر پایه حدس و گمان است.» اما شخصیت‌هایی که آشکارا همجنسگرا باشند، بدن‌های برهنه، استعمال مواد مخدر، خشونت زننده و سیاه‌نمایی چین این سازمان را خوش نمی‌آید: «اما یک مضمون ضد-چینی در هر بخش از فیلم می‌تواند تمام درخواست‌های شما را نابود کند.»
چین و هالیوود در دهه ۱۹۹۰ و با فیلم‌هایی چون «هفت سال در تبت» (Seven Years in Tibet) «برد پیت» همکاری کرده بودند اما در آن زمان هیچ‌کس احساس خطر نمی‌کرد چون بازار چین برای فیلم‌های خارجی به وسعت امروز نبود و از دست رفتنش به واسطه تولید فیلم‌های «ضد-چینی» برای کسی اهمیت نداشت. تهیه‌کننده اول می‌گوید این فیلم‌ها امروز هرگز ساخته نمی‌شدند: «استودیو را غول‌های رسانه، و چینی‌ها در مالکیت خود دارند.»
در طول بیش از یک دهه گذشته، فیلم‌هایی مانند «اسکای‌فال» (Skyfall) برای حذف تیر خوردن یک محافظ چینی، «مأموریت غیرممکن ۳» (Mission: Impossible III) برای حذف لباس‌های روی بند رخت در شانگهای، و «مسافران» (Passengers) برای حذف «کریس پرت» برهنه در چین سانسور شده‌اند. اما غیرمعمول‌ترین سانسورها در فیلم «مردان سیاه‌پوش ۳» (Men in Black 3) در سال ۲۰۱۲ برای حذف دستگاه پاک‌کننده حافظه موسوم به «نورولایزر» اتفاق افتاد.
حذف صحنه بهبودی «رابرت داونی جونیور» با طب سوزنی از نسخه‌های بین‌المللی فیلم «مرد آهنی ۳» (Iron Man 3) مارول – استودیویی که دست کم تا سال ۲۰۲۰ حساب ویژه‌ای روی چین باز می‌کرد – با این حال خشم مقامات چین را برانگیخت و باعث شد که شرط دیگری تعیین شود: کات چینی باید کات نهایی باشد.
برخی از فیلمسازان مانند «مایکل بی» این محدودیت‌ها را پذیرفتند. این فیلمساز در فیلم «تبدیل‌شوندگان: عصر انقراض» (Transformers: Age of Extinction) یک کارخانه‌دار چینی و ارتش چین را وارد قصه کرد. رد پای ستایش‌هایی از این قبیل را در صحنه‌های پایانی «ظهور» (Arrival)، دیالوگ ماندارین «تلماسه» (Dune 2021) و نجات «سندرا بولاک» با کپسولی محصول چین در «جاذبه» (Gravity) می‌توان رؤیت کرد.
با این حال فیلمسازانی چون «کریستفر نولان» و «کوئنتین تارانتینو» در مقابل درخواست‌های چین برای سانسور مقاومت کردند. نولان حاضر نشد خرده‌پیرنگ حساب‌دار چینی در «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) و تارانتینو فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon a Time … in Hollywood) را – احتمالاً برای حذف صحنه مبارزه «بروس لی» خیالی – سانسور کند.
در سال‌های بعد میزان همکاری‌ها افزایش پیدا کرد. کمپانی تنسنت چین در ابتدا یکی از سرمایه‌گذاران «تاپ گان: ماوریک» (Top Gun: Maverick) بود اما پس از اختلاف نظر با استودیوهای هالیوود و وزارت دفاع ایالات متحده از این همکاری کنار رفت.
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید