زمان مطالعه: ۴ دقیقه
حمایت قربانی تجاوز رومن پولانسکی از کارگردان: «مسئله مهمی نبود»
قربانی تجاوز پولانسکی در ۱۳ سالگی می‌گوید: «اتفاقی که با پولانسکی افتاد هیچ‌وقت برای من مسئله مهمی نبود.»
«سامانتا گایمر» که در ۱۳ سالگی قربانی تجاوز «رومن پولانسکی» در لس‌آنجلس بوده، یک بار دیگر در مصاحبه جدیدی با «امانوئل سینه» همسر فیلمساز تأکید کرده است که این آزار جنسی هیچ‌گاه برای او «مسئله مهمی» نبوده است.
گایمر در این مصاحبه برای «لوپوئن» به یاد می‌آورد که چگونه کارگردان «بچه رزماری» (Rosemary's Baby) و «پیانیست» (The Pianist) به او الکل و قرص خورانده و در منزل «جک نیکلسون» به او تجاوز کرده است: «اجازه دهید تأکید کنم: آنچه با پولانسکی اتفاق افتاد هیچ‌گاه برای من مسئله مهمی نبوده است. حتی نمی‌دانستم که نامشروع است، و اینکه کسی ممکن است به خاطر مرتکب شدنش بازداشت شود. مشکلی نداشتم، هنوز هم ندارم. این حقیقت که ما این موضوع را ساخته‌ایم به‌شدت روی دوش من سنگینی می‌کند. اینکه دائماً تکرار کنم مسئله مهمی نبوده، بار تحمیلی وحشتناکی است.»
گایمر یکی از پنج زنی است که پولانسکی را به آزار جنسی متهم کرده است. او در این مصاحبه از به انحراف کشیده شدن جنبش «من هم» و دهه ۱۹۷۰ وقتی «سکس تفریحی و گاهی معامله‌ای» بوده می‌گویند.
سینه می‌گوید: «وقتی به تازگی شروع به کار کرده بودم را به یاد می‌آورم. در ۱۴ سالگی مدل شدم. همه دخترها، همه مدل‌ها، با عکاسان می‌خوابیدند و من مستثنی نبودم. اما رابطه جنسی گاهی عادی بود، یک جنبه طبیعی از زندگی. این همه جنجال وجود نداشت، این همه سیاهی پیرامون رابطه جنسی.»
گایمر این گفته سینه که «میل زنانه انکار و نابود شده» را تأیید می‌کند و می‌گوید: «برای زنان غم‌انگیز است اما به ویژه برای زنان جوان. تصور کنید که در این دوران به بلوغ برسید، برای من ترسناک به نظر می‌رسد. نمی‌دانم ادعای قربانی بودن چرا فمینیستی است. امروز رنج زنان ارزش دارد و برای استثمار این رنج‌ها یک صنعت کامل وجود دارد. کسانی که در آن مشارکت می‌کنند نمی‌دانند وارد چه چیزی می‌شوند. من می‌دانم چون تجربه دارم، افراد زیادی بوده‌اند که با نیت‌های خیر به من نزدیک شده و گفته‌اند: «بیا حرف بزن، دنیا می‌خواهد بداند، می‌خواهند حقیقت را بدانند.» اما حقیقت این است که آن‌ها فقط به شغل‌ها و سریال‌های تلویزیونی خودشان فکر می‌کنند.»
گایمر اضافه می‌کند که قربانیانی که امروز اتهامات را مطرح کرده‌اند در دهه ۱۹۷۰ سکوت کرده بودند: «اگر کسی می‌خواست چیزی در مورد رومن بگوید، در مورد هرگونه بدرفتاری، ۱۹۷۷ سال خیلی خوبی بود برای کمک به من. چون خانواده من حتی نمی‌توانستند از خانه بیرون بروند! همه به ما حمله می‌کردند. هیچ‌کس از من حمایت نکرد و نگفت: «فکر می‌کنم او حقیقت را می‌گوید چون اتفاق مشابهی برای من افتاده.» این‌گونه نبود که این ماجرا عمومی نباشد، در همه روزنامه‌های دنیا آمده بود! اما نه، هیچ‌کس، حتی یکی از زنانی که امروز ادعا می کنند با رومن مشکل داشته‌اند، به خودشان زحمت ندادند با من تماس بگیرند. اما حالا نیاز مبرمی احساس می‌کنند برای بازگو کردن همه‌چیز؟ شوخی می‌کنند؟»
پولانسکی پس از مجرم شناخته شدن در سال ۱۹۷۸ به فرانسه گریخت. او در سال ۲۰۰۹ توسط پلیس سوئیس بازداشت شد اما در همان سال فیلمسازانی چون «وس اندرسون»، «پدرو آلمودوار»، «دارن آرونوفسکی»، «وودی آلن»، «دیوید لینگ»، «مارتین اسکورسیزی» و بسیاری دیگر شکواییه‌ای برای آزادی کارگردان امضاء کردند.
گایمر در کتاب خاطراتش که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد گفته بود که پولانسکی با یک دست‌نوشته از او عذرخواهی کرده است: «یک نامه دست‌نویس برای من ارسال کرد و گفت: «متأسفم، تقصیر من بود، نه مادرت، و به خاطر آنچه تحمل کردی عذرخواهی می‌کنم.» گفتم: «خوب، این را می‌دانستم.» به محض اینکه بازداشت شد احساس کردم که متأسف است. در تمام عمرم، فرض می‌کردم البته که متأسف است. نیازی به عذرخواهی حس نمی‌کردم. اما بعد وقتی آن عذرخواهی را فرستاد، می‌دیدم که تأثیر زیادی روی مادرم، همسرم، بعضی از دوستانم، و فرزندانم داشته. به مادرم یک نوع حس آسودگی بخشید. برای اطرافیانی که من را دوست داشتند خیلی ارزشمند بود، و بعد باعث شد که برای من هم ارزشمند باشد.»
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید