زمان مطالعه: ۴ دقیقه
تارانتینو از «ضرورت» صحنه‌های جنسی در فیلم‌هایش و تأثیر شکست تجاری Death Proof می‌گوید
کارگردان «قصه عامه‌پسند» می‌گوید تا به حال «ضرورتی» برای فیلمبرداری صحنه‌های جنسی در فیلم‌هایش احساس نکرده است.
«کوئنتین تارانتینو» که در حال مصاحبه برای بازاریابی کتاب «اندیشه سینما» (Cinema Speculation) است، به تازگی در گفت‌وگو با روزنامه «دیاری» اسپانیا از تأثیر شکست تجاری «ضد مرگ» (Death Proof) بر اعتماد به نفسش و «ضرورت» صحنه‌های جنسی در فیلم‌هایش گفته است. فیلم «ضد مرگ» تارانتینو با بازی «کرت راسل» در آمریکا به شکل نیمی از فیلم «گرایندهوس» (Grindhouse) به کارگردانی «رابرت رودریگز» اکران شد. این دو فیلم در مجموع ۲۵ میلیون دلار در آمریکا و ۳۰ میلیون دلار در بازارهای خارجی فروش کردند.
تارانتینو می‌گوید: «داستان‌هایی که نوشته‌ام خوشبختانه با آدم‌های زیادی ارتباط برقرار کرده‌اند، و این به من امکان داده تا هنرم را بدون محدودیتی که اغلب فیلمسازان دارند خلق کنم. اما اتفاق جالبی افتاد: مدتی پروژه‌های خیلی زیادی پیشنهاد می‌شد، تا اینکه استودیوها فرض کردند که من داستان‌های خودم را می‌نویسم و ساختن آن‌ها ارزش ندارد. اما پس از «ضد مرگ» که در گیشه موفق عمل نکرد و شوکی بود برای اعتماد به نفس من، دوباره پیشنهادها شروع شدند.»
کارگردان «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon a Time in Hollywood) و «قصه عامه‌پسند» (Pulp Fiction) اضافه می‌کند: «باید فکر کرده باشند: «شاید حالا سرش به سنگ خورده و از تندی اخلاقش کاسته شده باشد، حالا وقتش رسیده.» فیلم سفارشی ساختن برای هالیوود هیچ ایرادی ندارد. همیشه پروژه‌های جالبی به من پیشنهاد می‌کنند. اما ترجیح دادم روی خودم دوباره سرمایه‌گذاری کنم و «حرامزاده‌های بی‌شرف» (Inglourious Basterds) را بسازم.»
تارانتینو در سال ۲۰۲۱ به «امپایر» گفته بود که مخاطبین «گرایندهوس» را درک نکردند: «در مورد «گرایندهوس» فکر می‌کنم من و رابرت احساس کردیم که درک مردم از فیلم‌های دوگانه (یک بلیت، چند فیلم) و «سینمای انتفاعی» کمی بیشتر است. اما درک نکردند. اصلاً درک نکردند. نمی‌دانستند در حال تماشای چه هستند. هیچ معنایی برایشان نداشت، و این که ما چه کرده بودیم. بنابراین حالتی پیش آمد مثل زمانی که یک دانش‌آموز بیش از حد برای مدرسه به خودش می‌رسد. اما فکر می‌کنم استقبال مخاطبین انگلیسی بد نبود.»
تارانتینو در بخش دیگری از مصاحبه با «دیاری» از میزان اندک صحنه‌های جنسی و برهنگی در فیلم‌هایش می‌گوید: «درست است، سکس بخشی از نگاه من به سینما نیست. و حقیقت این است که در زندگی واقعی فیلمبرداری صحنه‌های جنسی زحمت دارد، همه خیلی عصبی‌اند. و اگر در گذشته ساختنشان مشکل‌ساز می‌شد، امروز حتی بیش مشکل‌ساز است. اگر یک صحنه جنسی برای داستانی ضروری به نظر می‌رسید، می‌ساختم، اما تا به حال ضروری نبوده.»
این فیلمساز پیش‌تر در مصاحبه با مجله «جی‌کیو» بریتانیا به این پرسش که چرا عده‌ای معتقدند او فتیشیسم پا دارد پس از مکثی کوتاه از سر ناامیدی پاسخ داده بود: «جدی نمی‌گیرم. پاهای خیلی زیادی در فیلم‌های کارگردانان خوب زیادی وجود دارند. کارگردانی خوب را نشان می‌دهد. یعنی پیش از من، فتیشیسم پا با «لوئیس بونوئل» تعریف می‌شد. و هیچکاک و «سوفیا کاپولا» به آن متهم شده بودند.»
تارانتینو آماده فیلمبرداری دهمین و احتمالاً آخرین فیلم بلند خود «منتقد سینما» (The Movie Critic) از پاییز آینده است. پیش‌تر این شایعه شنیده شده بود که داستان این فیلم در دهه ۱۹۷۰ قرار داده شده و از «پالین کیل» منتقد آمریکایی الهام گرفته خواهد شد. اما تارانتینو می‌گوید داستان فیلم بر روی یک منتقد سینمای مرد تمرکز می‌کند.
دیدگاه‌ها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
Nimazz
Nimazz
۲۶ فروردین ۱۴۰۲ ۰۰:۵۹
تارانتینو با همه بالا و پایین هایی که داشته یه \" فرصت \" یا \" تنفس \" برای سینمای بی محتوای امروزی شده . بعضی از فیلم هاش واقعا درگیرکننده و متفاوت هستند مثل \" پالپ فیکشن \" ، \" کیل بیل \" و \" حروم زاده های لعنتی \" و \" هشت نفر نفرت انگیز \" . روزی روزگاری اش رو اصلا دوست نداشتم ولی به هر حال اکران اش یه حرکت بود در میون فیلم های بی حال .
۳
۱
برای امتیاز‌دهی باید وارد شوید
پاسخ