news-background
news-background

نرگس آبیار توضیح می‌دهد چرا با تولید سریال «سووشون» در باغ عفیف‌آباد تیشه به ریشه تاریخ ایران زده است: دغدغه میراث فرهنگی دارم؛ باید حواسم به کارگردانی خودم باشد

انتقاد از تولید سریال «سووشون» در باغ تاریخی عفیف‌آباد شیراز سرانجام باعث شد «نرگس آبیار» واکنش نشان دهد. در روزهای گذشته تصاویری از ساخت و ساز در این باغ در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده بود که فاش می‌کرد آبیار و همکارانش یکی از نمادین‌ترین بناهای تاریخی ایران را به چیزی شبیه مخروبه تبدیل کرده‌اند.

در حالی که مسؤولین میراث فرهنگی سکوت کرده بودند، کمپینی برای جلوگیری از تخریب بیشتر راه‌اندازی شد که در بخشی از آن خطاب به عزت‌الله ضرغامی وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و محمدهادی ایمانیه استاندار فارس آمده بود: «ما مردم شیراز، از حضرات‌عالی و تمامی مسؤولان محترم درخواست داریم پیگیری فرمایید تا ساخت‌وسازهای سریال سووشون در محوطه باغ عفیف‌آباد هرچه سریع‌تر متوقف شود. باغ عفیف‌آباد از میراث ملی ثبت‌شده در ایران است و این اقدام ضربات جبران‌ناپذیری به این اثر ملی وارد خواهد کرد.»

سرپرست اداره کل میراث فرهنگی استان فارس ادعا کرده است که این سازه‌ها «هیچ ضربه و آسیبی نمی‌زند، چون قابل جابه‌جایی است و فاصله لازم هم با بنا رعایت شده»، اما تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی از تخریب حکایت می‌کردند.

آبیار با انتشار ویدیویی در اینستاگرام ابهامات امتیاز اقتباس از رمان «سووشون» نوشته «سیمین دانشور» را برطرف می‌کند و می‌گوید حدود یک و نیم سال قبل «رایت» آن را خریداری کرده است. او در مورد ساخت‌وساز در باغ عفیف‌آباد توضیح می‌دهد:‌ «علی‌رغم نظر گروه تولید که به‌صرفه نبود این سریال را در شهر شیراز کار کنیم و بهتر بود در تهران کار کنیم، اصرار کردم در شیراز این سریال ساخته شود، به خاطر آنکه معماری و اتمسفر شیراز بتواند در سریال نشان داده و ثبت شود. به نظرم، تهران و شهرک‌های سینمایی برای تهران قدیم ساخته شده و معماری شیراز بسیار متفاوت، عجیب و شگفت‌انگیز است و سریال سووشون که مالِ شیراز است باید در این شهر با بناهایی متعلق به همان دوره، فیلمبرداری می‌شد.»

این فیلمساز اضافه می‌کند: «از بین باغ‌هایی که دیدم، ضلع جنوبی باغ عفیف‌آباد مناسب‌تر بود تا یکی از خانه‌های سریال را آن‌جا داشته باشیم و در جاهای دیگر، دنبال سایر خانه‌های این سریال هستیم. تنها خانه‌ای که احتیاج به سازه پرتابل دارد باغ عفیف‌آباد بود و خانه‌های دیگر اصلا چنین نیازی ندارند و خود به خود کامل هستند. در نتیجه، به دیواری احتیاج داشتیم، چون باغ عفیف‌آباد خیلی بزرگ است. این دیوار پی ندارد. یک حوض نیاز داشتیم که زیر آن پلاستیک ضخیم کشیده شده (حوض روی آن ساخته شده) که کاملا برداشته می‌شود. دو گوشواره برای ایوان ساخته شد که بر اساس نظر طراح صحنه بود که من همین‌طوری آن‌جا را پسندیده بودم، اما طراح صحنه خواستند که به ایشان اعتماد کنم. طرح را ارائه دادند. گفتم اگر مجوزهای لازم برای ساخت و ساز در آن‌جا داده می‌شود و آسیبی به بنا نمی‌زند و پرتابل است، این کار انجام شود، ولی منوط به این  است که همه جوانب برای این‌که بنا ماندگار بماند و هچی آسیبی به آن وارد نشود، در نظر گرفته شود.»

کارگردان «شیار ۱۴۳» ادامه می‌دهد: «روی بنا پلاستیک و پارچه کشید شد. گوشواره‌ها را بنا کردند که روی اسکلت فلزی است و با زمین یک متر فاصله دارد و اطراف آن را بلوک سیمانی چسباندند که از دیوار هم ۲۰ سانتی‌متر فاصله دارد. کارشناسان مختلفی بازدید کردند و گفتند هیچ ضرر و آسیبی برای باغ و عمارت عفیف‌آباد وجود ندارد. داخل عمارت را هم که اصلا دست نزدیم.»

این کارگردان ۴۹ ساله می‌گوید: «با این وجود، به خاطر این‌که خودم یک فعال میراث فرهنگی هستم و دغدغه میراث فرهنگی دارم و سال‌ها برای سرزمین اجدادی‌ام «ابرندآباد» در یزد تلاش کردم و برای مناطق دیگر هم پست گذاشته‌ام و از این‌که مردم دغدغه میراث دارند و می‌خواهند اثری پایدار بماند، حمایت کرده‌ام، به احترام مردم که نگرانند به باغ عفیف‌آباد و بنا آسیبی برسد، آن دو گوشواره الحاقی برداشته می‌شود و آن‌ها را در دکورهای دیگر استفاده می‌کنیم.»

آبیار در پایان می‌گوید: « من یک کارگردان هستم، باید حواسم به کارگردانی خودم باشد. وقتی فیلمی ساخته می‌شود انگار یک سازمان درحال کار است، بنابراین وظایف گرفتن مجوز و نامه‌نگاری با ادارات مختلف و پیشبرد این مسائل برای ساخت بنا و الحاقات و دکور و مکان با گروه تولید است و آن گروه همه این کارها را انجام می‌دهد و کارگردان یک نفر از این گروه است و طرحی را که می‌خواهد مطرح می‌کند و درباره آن نظر می‌دهد. امیدوارم با ساخت این سریال، ذره‌ای از تاریخ و فرهنگ مردم شیراز و معماری شگفت‌انگیز این شهر را معرفی کنیم. شیراز شهر جهانی است و همه مردم دنیا آن را می‌شناسند، ولی با تخت جمشید. آن‌ها وارد خانه‌های شیراز نشده‌اند، با آن معماری شگفت‌انگیزِ تو در تو، با آن ظرافت و نقاشی‌های عجیب و غریب [آشنا نشده‌اند]. امیدوارم با ساخت این سریال گوشه‌ای از این معماری شگفت‌انگیز را در کار داشته باشیم و همچنین آداب و رسوم و فرهنگ را، ولی به همدلی و کمک همه مردم نیاز داریم.»

سازمان میراث فرهنگی از سال ۱۳۹۳ ساخت فیلم‌های سینمایی و سریال در اماکن تاریخی را ممنوع کرده است.

دیدگاه‌ها

برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
۱۵ بهمن ۱۴۰۰ ۲۳:۱۷

نظر قدیمی من همچنان در مورد این خانم برقراره فیلمساز حکومتی کاربلد بر خلاف موجوداتی مثل حاتمی کیا که کلا همشون بادن و بدیهیات سینما رو بلد نیستن

نمایش اسپویل
۱۵ بهمن ۱۴۰۰ ۱۵:۲۹

بله بخاطر ساختن فیلم ها و سریال های بی محتوا و آبکی که حتی بچه دو ساله هم از تماشای اونا حالش به هم میخوره بایدم تیشه به ریشه فرهنگ و بناهای تاریخی و هر آن چه که مردم رو به یاد تاریخ پرشکوه خودشون بیندازه بزنین، راحت باشید ...

نمایش اسپویل