ماری در مورد دنبالهی «شکارچیان روح» میگوید: «برای بازی در آن بسیار، بسیار بیمیل بودم.»
«بیل ماری» میگوید برای بازی در دنبالهی «شکارچیان روح ۲» (Ghostbusters II) او را فریب دادهاند چرا که استودیو ایدهای را به او و دیگر همبازیان مطرح کرد که هرگز عملی نشد. این کمدین بهتازگی در مصاحبه با جشنوارهی بینالمللی فیلم سانتا باربارا از تاریخچهی چندگانهی «شکارچیان روح» گفته و فاش کرده که برای بازی در دنبالهی «شکارچیان روح» (Ghostbusters) که در سال ۱۹۸۴ منتشر شد، «بسیار بسیار بیمیل» بوده و «مطلقاً هیچ عجلهای» نداشته است.
ماری میگوید: «فکر کردم تنها علت اینکه کسی میخواهد دنبالهی دیگری ساخته شود پول است. من هم شاید بیمیلترین فرد بودم. یک نفر مرا به هر طریقی که بود سرم کلاه گذاشت. نمیدانم کار ایوان بود یا نه، اما همگی ما را در یک اتاق جمع کردند و راستش را بخواهید، از زمانی که فیلم بیرون آمده بود یکدیگر را ندیده بودیم و خوش گذشت. ما در کنار هم جذاب به نظر میرسیدیم. آن بازیگران زن و مرد واقعاً شگفتانگیز و مضحک بودند. سیگورنی [ویور] و «آنی پاتس» زنان واقعاً بینظیریاند و بهشدت شوخطبع. همگی ما را جمع کردند و ایدهای مطرح کردند که واقعاً عالی بود. فکر کردم: «خدای من، میتوانیم کاری کنیم که جواب دهد.»»
ماری میپذیرد که بر اساس آن ایده در «شکارچیان روح ۲» نقشآفرینی کند، اما این طرح هرگز عملی نشد و به فیلمنامه راه پیدا نکرد. ماری توضیح میدهد: «در نهایت داستانی نشد که آنها به نگارش درآوردند. ما را به بهانههای دروغین به دنباله آوردند. هارولد ایدهی فوقالعادهای داشت، اما وقتی که زمان تولید فرارسید، در صحنه ظاهر شدم و گفتم: «این دیگر چه وضعی است؟» اما درگیر فیلمبرداری شده بودیم و باید راهی پیدا میکردیم که جواب دهد.»
اگرچه ماری «به بهانههای دروغین» در «شکارچیان روح ۲» بازی کرده اما میگوید دیدار مجدد با همبازیانش تجربهای به یاد ماندنی بوده است. ماری معتقد است که دنباله با قسمت اول قابل مقایسه نیست: «شاید قسمت اول را بیشتر بپسندم، به این علت که کات اول عمیقتر بود.»
ماری وعده میدهد که در دنبالهی بعدی فیلم که «شکارچیان روح: آخرت» (Ghostbusters: Afterlife) نام گرفته و «جیسون رایتمن» کارگردانیاش کرده نیز نقش کوتاهی بازی میکند. او میگوید فیلمنامهی رایتمن چندگانه را «به زندگی برمیگرداند» و با قسمت اول همخوانی دارد.
ماری در مورد بازگشت به چندگانه میگوید: «مدت کوتاهی در فیلم بازی کردیم اما از نظر جسمانی دردناک بود. پوشیدن آن پکها بهشدت ناخوشایند است. در آن زمان باتریهایی داشتیم به اندازهی باتری. اما حالا باتریهایی دارند به اندازهی گوشواره. هنوز چیزهای واقعاً سنگینی برای همیشه پوشیدناند.»
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید