فیلم «جوکر» (Joker) استودیوی برادران وارنر در بخش مسابقهی جشنوارهی ونیز به نمایش درآمد و حاضرین در سالن را به هشت دقیقه تشویق ایستاده واداشت. اکران این فیلم به کارگردانی «تاد فیلیپس» با فریادهای «براوو!» به پایان رسید و در ادامه کنفرانس خبری «جوکر» با حضور فیلیپس، «واکین فینیکس» و «زازی بیتس» برگزار شد. اگر چه بازیگر نقش اول فیلم حاضر نشد به سؤالات خبرنگاران در مورد احتمال نامزدی در اسکار پاسخ دهد، اما انتظار میرود او یکی از مدعیان اصلی جوایز بهترین بازیگر مرد در ماههای آینده باشد.
با ستایش افراد مخلتف از جمله مدیر جشنوارهی تورنتو که فیلم را «یک دستاورد سینمایی در بالاترین سطح» توصیف کرده، انتظارات از آن بسیار بالاست. «جوکر» در حال حاضر از مجموع ۳۳ نقد ثبت شده در «راتن تومیتوز» امتیاز ۸۸ درصد دریافت کرده و اکنون که نقدهای «جوکر» اجازهی نشر یافته به نظر میرسد که گفتهی تهیهکنندگان صحیح بوده و فیلم هیچ شباهتی با دیگر آثار ابرقهرمانی نداشته باشد.
بسیاری از منتقدین بازی فینیکس در نقش «آرتور فلک» را ستودهاند اما برخی دیگر فراتر رفته و «جوکر» را یکی از بهترین فیلمهای امسال دانستهاند. «اوون گلایبرمن» نویسندهی ورایتی با تأکید بر بازی فیزیکی، احساسی و کنترلشدهی فینیکس میگوید: «به نظر میرسد که او برای این نقش وزن کم کرده باشد، تا برآمدگی دندهها و کتف او نمایان باشد و ضعف از چهرهی او ببارد: ابروهای سیاه، گونههای زردرنگ و غمگین، دهانی چنان مصنوعی که کنایهای است از مفهوم بیان، و همهی اینها به موهای چرب مزین او شده. فینیکس نقش یک شخصیت گیک را بازی میکند با روانی آشفته با این حال بازی او اغراقشده نیست و همین به زیبایی فیلم افزوده است. او به منطق مأیوسانهی آرتور در مورد شوربختی وفادار میماند.»
او در بخش دیگر از نقد خود مینویسد: «بسیاری پرسش کردهاند که آیا تولید فیلم دیگری برای «جوکر» لزومی داشته است؟ با این حال ما امروز به فیلمهای جدی اقتباس شده از کتابهای مصور بهشدت نیازمندیم تا به جای مطرح کردن این پرسش که آیا بیش از یک و نیم میلیارد دلار در سراسر دنیا میفروشد یا نه، چیزی دراماتیکتر در آن باشد. «جوکر» زیرکانه پیشینهی شخصیت را بازگو میکند گویی در گذشته بیسابقه بوده است. با ورود «بروس وین» ما هراسی خوشایند حس میکنیم؛ او بیشتر به عنوان یک نماد در فیلم وجود دارد تا یک نیرو. وقتی که آرتور آن روی دیگر خود را با گریم دمدستی، موهای سبز، جلیقهی نارنجی و کت و شلواری به رنگ زنگار پدیدار میکند نیز ما هیجانی عمیقاً جنونآمیز حس میکنیم.»
منتقدین دیگر از بازآفرینی ژانر ابرقهرمانی ستایش کرده و بعضی از ارتباط تمثیلی فیلم با مشکلات دنیای امروز گفتهاند. «دیوید ارلیک» منتقد «ایندیوایر» مینویسد: ««جوکر» فیلیپس بدون تردید جسورانهترین بازآفرینی سینمای «ابرقهرمانی» پس از «شوالیهی تاریکی» است؛ اثری به راستی اریجینال که مطمئناً از آن به عنوانی یکی از ساختارشکنانهترین بلاکباسترهای استودیویی قرن بیست و یکم یاد خواهد شد. «جوکر» یک فیلم بزرگسالانه و انسان محور است که منتقدین مارول درخواست میکردند. نه اکشنی در کار است، نه جلوههای ویژهی قابلتوجهی، نه لباسهای مخصوصی، و فیلم در مجموع چنان جدی و زمخت است که فنبویهای دیسی احساس خواهند کرد که مُردهاند و کات «زک اسنایدر» [از فیلم «لیگ عدالت»] را سرانجام دیدهاند.»
«الکس بیلینگتون» منتقد «فرستشوینگ» مینویسد: «ناگفته نماند که بدون شک این «جوکر» ژانر فیلمهای ابرقهرمانی را دگرگون میکند. این فیلم تحسینبرانگیزترین و ظالمانهترین روایت از پیشینهی شخصیت شرور «جوکر» است که تا به حال دیدهایم. هیچ یک از فیلمهای ابرقهرمانی، حتی آنهایی که کاراکترهای شروری مانند «ونوم» را معرفی کردهاند، تا این حد تلخ و بیرحمانه نبودهاند. ما تاکنون فیلمهای زیادی براساس شخصیتهای خرابکار کتابهای مصور دیدهایم، اما تولید چنین فیلمی تا این اندازه تلخ و تا این اندازه عمیق که ردهی سنی بزرگسال دریافت کرده باشد، بیسابقه بوده است.»
«دن کیسی» نویسندهی «نردیست» میگوید: ««تاد فیلیپس» با «جوکر» ثابت کرده که کارگردانی فراتر از فیلمهای «خماری» است و غیرمنتظرهترین و خوشایندترین فیلم اقتباس شده از کتابهای مصور را پس از «لوگان» به تولید رسانده. اما تنها «فیلمی اقتباس شده از کتابهای مصور» خواندن «جوکر» اجحاف است؛ فیلم داستانی است در مورد افرادی که این دنیای ظالمانه آنان را نادیده انگاشته.»
«تری وایت» منتقد مجلهی «امپایر» مینویسد: «فیلیپس میگوید اگرچه عناصری از کتاب مصور «بتمن: جوک مرگبار» (Batman: The Killing Joke) را در فیلم گنجانده و «جوکر» مانند آن کامیک یک استند-آپ شکستخورده است، اما فیلم از داستان کتابهای مصور پیروی نمیکند. این اقدامی است جسورانه برای خلق جهانی با این همه هوادار متعصب، اما از طرفی دیگر مهمترین دارایی فیلم همین است. این شخصیت نه تنها از «دنیای سینمایی دیسی» جدا شده، بلکه از سایر عناوین سینمایی اقتباس شده از کتابهای کامیک حتی فیلم «شوالیهی تاریکی» نیز با تمام جنبههای انقلابیاش متمایز است. این شخصیت آزادانه هر کجا که بخواهد میرود و هر کاری بخواهد انجام میدهد.»
«جوردن فارلی» نویسندهی «توتال فیلم» معتقد است: ««جوکر» با عمیقتر و تلختر و ناخوشایندتر شدن نسبت به دیگر فیلمهای اقتباس شده از کتابهای مصور گذشته، تنها به یک فیلم شخصیت-محور جذاب تبدیل نشده، بلکه فیلم ابرقهرمانی – یا بهتر از بگوییم ابرشرورانهای است که شباهتی با آن فیلمهای قبلی ندارد. «جوکر» چنان به شکلی بنیانی با فیلمهای ابرقهرمانی معاصر متفاوت است – از منظر ساختار، لحن و معنا – که بیشتر به «رانندهی تاکسی» و «سلطان کمدی» شبیه شده تا «انتقامجویان» و یا «شوالیهی تاریکی». در سطوح مختلف، «جوکر» چالشبرانگیزترین، نیهیلیستیترین و ساختارشکنترین فیلم اقتباس شده از کتابهای مصور در تاریخ سینما است.»
«دیوید سکستون» منتقد «گو لاندن» مینویسند: ««واکین فینیکس» بازی تکاندهندهای ارائه میدهد، شاید بهترین بازی دوران حرفهایاش را، در نقش جوکر، آرتور فلک. او برای بازی در این نقش نزدیک به ۲۴ کیلوگرم وزن کم کرده، بدن عضلانی خود را به شکل دردآوری بیقوت ساخته، و خصوصیات فیزیکی او را برجستهتر کرده. نامزدی اسکار او در راه است. ...او فوقالعاده است، دائماً در حال رقص و ژست گرفتن است، اغلب بدون پوشش بالا تنه. چهرهی او بسیار دقیق تعریف شده و در عین حال به شکل مرعوب کنندهای مصنوعی است، گاهی مملو از غضب، گاهی به کلی با خندهای جنونآمیز از ریخت افتاده. بازیگر به شکل فیزیکی کاملاً در نقش فرورفته و یکی از هراسانگیزترین تصاویر را از جنون ارائه داده و یادآور «رابرت دنیرو»ی جوان است. اکنون تصور بازیگر دیگری در این نقش ناممکن شده.»
«گلن کنی» منتقد «راجر ایبرت» مینویسد: «اگر مشتاق دیدن «واکین فینیکس» در بالاترین سطح بودهاید، این فیلم نمونهی تمام عیاری از آن است. آرتور فلک، دلقک خیابانی طرد شده و یک استند-آپ کمدین ناموفق در جایی که گاتهام ۱۹۸۰ به نظر میرسد، فینیکس شکست میخورد، میچرخد و میرقصد، دیوانهوار میخندد، چیزهایی به دهان میگذارد که نباید بگذارد، و با ذوقی سبعانه چند جرم شنیع و زشت مرتکب میشود.»
«جسیکا کیانگ» منتقد «پلیلیست» مینویسد: «قیاس او با جوکر «هیث لجر» غیرقابل اجتناب است، اما این دو روایت بسیار متفاوتاند. جوکر لجر همواره از حیلهگری پولادینی برخوردار و نوعی پیچیدگی در روان او جاری بود. اما آرتور فینیکس نه ابهتی دارد و نه حتی قدرتطلب است. او ترحمبرانگیز و آزاردهنده و حقیر است، و بر حسب تصادف عظمت پیدا میکند.»
«ریچارد لاسن» منتقد «ونتی فر» میگوید: «در میان همهی این ویرانههای مخوف «واکین فینیکس» ایستاده، قوز کرده و نزار، و میخندد و میخندد و میخندد (و میرقصد). من رابطهی خوبی با بازیهای خاص و رویکرد دردمندانهی او به هنر نداشتهام، اما او در اینجا جذابترین نوع از کوره در رفتن را ارائه میدهد. فینیکس به طریقی خود را تا وضعیت آرتور پایین نمیآورد، حتی وقتی فیلم گاهی این کار را میکند. نوعی ملایمت از شور و هیجان بیرون میزند، غم روحی که به جوکر درخشندگی تراژیک و کمفروغی میبخشد.»
«استفانی زکرک» منتقد «تایم» نوشته است: «در فیلم «جوکر» که در بخش مسابقهی ونیز اکران شده، فینیکس چنان قوی ظاهر شده که جریان آشفتگی را در رگهای او احساس میکنید. او کار شما را به جایی میرساند که بعد از تماشای فیلم دوست دارید برای او کمک مالی جمعآوری کنید تا او مجبور نباشد این همه عرق بریزد. اما شدت پرخاشگری بازی او تقصیر خودش نیست. معمولاً بازیگر خوبی است اما اینجا نه.»
«زن بروکس» نویسندهی «آبزرور» ارجاعات فیلم را ذکر میکند و مینویسد: «منابع الهام واقعی فیلم «رانندهی تاکسی» و «سلطان کمدی»، شاهکارهای بههمپیوستهی «مارتین اسکورسیزی»اند، که هر یک نقطهای از درونیات این سلبریتی آمریکایی را روشن میسازد. «جوکر» فلک را درون خیابانهای مملو از نئون گاتهام قاببندی میکند تا ادای دینی کرده باشد به «تراویس بیکل» [در «رانندهی تاکسی»]، در حالی که پایکوبیهای او یادآور «روپرت پاپکین» نگونبخت [در «سلطان کمدی»] است.»
«جاستین چنگ» منتقد «لس آنجلس تایمز» در مورد این ارجاعات مینویسد: ««رابرت دنیرو» در نقش «ماری فرانکلین» ظاهر میشود، مجری محبوب شوهای شبانه که به گربه سیاه «آرتور فلک» تبدیل میشود. این انتخاب بازیگر ادای دینی آشکار است به «سلطان کمدی»، اما گاتهام فیلم که به شکل جسورانهای واقعگرایانه مینمایاند ارجاع دیگری به نیویورک «مارتین اسکورسیزی» به نظر میرسد. اسکورسیزی که به زودی با فیلم گانگستری دیگری به نام «ایرلندی» با بازی دنیرو باز میگردد، در مقاطعی تا مرز تهیهکنندگی «جوکر» پیش رفت.»
«دیوید رونی» منتقد «هالیوود ریپورتر» میگوید: «این فیلم که داستانی در مورد تبدیل شدن یک فرد طردشده و تنها به یک قاتل خطرناک را روایت میکند، بیشتر یک نئو-نوآر روانشناسانه و شخصیت محور در مورد از خود بیگانگی با استایلی شبیه به «راننده تاکسی» و به عنوان پرترهای از ظهور یک ابرشرور است. ...فیلم با انتخاب «رابرت دنیرو» در نقش مجری «زنده با ماری فرانکلین» ارجاع آشکار دیگری به «سلطان کمدی» اسکورسیزی میدهد، شوی شبانهای که «آرتور فلک» رؤیای حضور در آن را دارد.»
«الکس بیلینگتون» در بخش دیگری از نقد پرشور خود مینویسد: «تاریخ سینما به قبل و بعد از «جوکر» تقسیم خواهد شد. بعد از این فیلم همهچیز تغییر میکند و ما در دنیایی جدید زندگی خواهیم کرد. این حقیقت است نه گزافگوئی. نمیدانم دنیا برای این فیلم آماده است یا نه، به زودی خواهیم فهمید. وجود چنین فیلمی باورنکردنی است، اما وجود دارد و به زودی عرضه خواهد شد. آمادگی ما چه اهمیتی دارد، میآید و تأثیر خودش را میگذارد. فیلمی است جسورانه و دشوار که عقبنشینی نمیکند، ساختارشکن است و برانگیزاننده، تلخ، جنونآمیز، پیچیده، و وحشتناک.»
استودیوی برادران وارنر فیلم «جوکر» با بازی فینیکس، بیتس، «رابرت دنیرو»، «برایان تایری هنری»، «مارک مارون»، و «فرانسیس کانروی» را در تاریخ ۴ اکتبر در آمریکا اکران میکند.
دیدگاهها
مهمان
برای ارسال دیدگاه باید وارد شوید
shrek
shrek
۱۶ شهریور ۱۳۹۸ ۲۲:۰۱
فونیکس از همون بازی شاهکارش در گلادیاتور نشون داد که یک هنرپیشه فوق العاده است.خوشحالم که بالاخره جوکر هیث لجر به چالش کشیده شد، اگرچه جک نیکلسون همیشه جوکر محبوب من باقی خواهد ماند.
alimeskiny1377
alimeskiny1377
The_Green_Mile
۲۴ شهریور ۱۳۹۸ ۱۱:۱۶
كاملا موافقم. به جرات ميگم بازي واكين تو فيلم مستر بهترين بازي بوده كه تاحالا ديدم.
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
The_Green_Mile
The_Green_Mile
۱۷ شهریور ۱۳۹۸ ۰۶:۳۴
نمایشی که واکین فینیکس تو فیلم گلادیاتور داشت در مقابل نمایش حیرت انگیزش تو فیلم "استاد" هیچی نیست. هر کی میخواد بفهمه خواکین فینیکس چه بازیگر محشریه حتما باید فیلم استاد the master 2012 رو ببینه.
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
Pouya.S
Pouya.S
۱۶ شهریور ۱۳۹۸ ۱۰:۱۴
این فیلم به همه ثابت کرد که کمیک بوک ها فقط به ابرقهرمان های رنگارنگ و درگیری های پر زرق و برق خلاصه نمیشن. این فیلم به همه ثابت کرد که کمیک بوک ها هم میتونن بی رحم باشن یا ذهن شما رو به طرز ظالمانه ای به چالش بکشن. کاش امکانش وجود داشت تا بتونم این فیلم رو در سینما ببینم.(توصیه می کنم اگر زمانش رو دارید حتما کمیک Batman: The Killing Joke رو مطالعه کنین. این کمیک به طور موازی به بررسی شخصیت بتمن و جوکر می پردازه و گذشته اون هارو مقایسه می کنه. چیزی که این کمیک رو خاص می کنه لحن اون هست که پا رو فراتر از انتظار می گذاره)
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
poorya
poorya
۱۲ شهریور ۱۳۹۸ ۱۲:۵۵
اوه اوه.معلوم نی چی هست.باید فیلم خوبی باشه. بعد از اونجرزو ... شاید این بتونه بشوره ببره.
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ
Nimazz
Nimazz
۱۱ شهریور ۱۳۹۸ ۱۴:۴۱
خوشحالم فیلم جوکر با استقبال مواجه شد . وقتی تریلر رسمی و فکر کنم دومی جوکر رو دیدم که قسمت کوتاهی دنیرو هم توش بود حس رضایت داشتم . کاملا با نظرات منتقدین موافق هستم که نیاز به فیلم های جدی ، متفاوت خیلی وجود داره . مشتاقانه منتظر این فیلم هستم و احتمالا شوک بعد از دیدنش
۰
۰
برای امتیازدهی باید وارد شوید
پاسخ