جیسون استاتهام عالیه این بشر من از بچگی فیلماشو می دیدم و سمته هنر رزمی جودو رفتم مدتی جیتکاندو کار کردم اما این بشر لول ش ۹۹ عه تاپ تاپ

خیلی ضعیف بود، اصلا فیلم جدیی نبود به نسبت قسمت‌های قبلی

به نسبت بقیه قسمت‌ها خیلی ضعیف بود، اون جدیت رو نداشت کاملا شکل یه فیلم فانتزی طنز داشت

بد نبود.خوب بود.بعضی جاها دیگه اکشن تخیلی میشد ولی روی هم رفته با توجه به هنرپیشه ها و فضای فیلم و طنز زمینه و اکشن داستان بعد از تماشا مخاطب حس بدی نداره و دو ساعت سرگرم کننده رو سپری کرده

فیلم Hobbs & Shaw بناشده روی اکشن‌ها است. به این معنی که تمامی سکانس‌های دیگر خود را نیز انگار فقط به‌عنوان بهانه‌ای برای رسیدن از یک اکشن به اکشن دیگر ارائه می‌دهد تا فرصت تولید سکانس‌های هیجانی تازه با تنظیمات داستانی متفاوت نسبت به قبلی‌ها را به دست آورده باشد؛ مگر اینکه سکانس قرارگرفته بین اکشن‌های عظیم فیلم در خدمت عنصر سرگرم‌کننده‌ی دیگر آن یعنی کمدی‌های لحظه‌ای باشد. با این‌حال وقتی سازندگان تصمیم به بیش از حد جدی گرفتن خود می‌گیرند و در دل همین سکانس‌های میانی دست به روایت داستانی احساسی و استفاده از دیالوگ‌های مثلا معنی‌دار می‌زنند، ساخته‌ی دیوید لیچ به‌شدت آزاردهنده می‌شود. چون تلاش می‌کند خود را به‌عنوان محصولی جا بزند که به‌شدت با آن تفاوت دارد و باتوجه‌به نکته‌ی گفته‌شده، این‌گونه از بی‌هویتی بیشتری رنج می‌برد. مخاطب Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw هر چقدر هم که مشغول لذت بردن از اکشن‌های شلوغ آن باشد، یقیناً نمی‌خواهد از زبان هابز یا شاو دیالوگ‌هایی در وصف ذات انسان و نیاز ما به احترام به یکدیگر بشنود. تازه نباید فراموش کرد که جنس روابط خانوادگی حاضر درون این فیلم هم نسبت به بهترین قسمت‌های مجموعه در سطحی بسیار پایین‌تر قرار می‌گیرد و ابدا بیننده را نظر احساسی درگیر نمی‌کند. دلیل پررنگ شدن این مشکل هم اضافه شدن ناگهانی خانواده‌ی یکی از شخصیت‌ها به داستان «هابز و شاو» است؛ موردی که دقیقاً در تضاد با آغاز قصه، پیش‌روی قصه و پایان یافتن قصه‌های دامینیک تورتو با خانواده‌ی بزرگش در قسمت‌های دیگر «سریع و خشمگین» قرار می‌گیرد. برای مخاطبی که به‌دنبال محصولات سینمایی ارزشمند، داستان‌گو، ساخته‌شده برای جست‌وجوی هدفی (به غیر از ارائه‌ی سرگرمی‌های کاملاً فراموش‌شدنی و دستیابی به موفقیت‌های تجاری) می‌گردد، تماشای Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw دردآور خواهد بود. ولی اگر می‌توانید موقع دیدن یک فیلم مغز خود را خاموش کنید و تیم بازیگری اصلی اثر را دوست دارید، «هابز و شاو» می‌تواند برای شما تبدیل به یک اکشن سینمایی دوست‌داشتنی بشود. فیلمی که هم در آن می‌خندید، هم برای لحظاتی نه‌چندان بلند هیجان‌زده می‌شوید و هم می‌توانید از به تکرار نیفتادن اکشن‌های آن حتی تا واپسین سکانس‌ها لذت ببرید.