واقعاً افسوس که هیچکاک کارگردانی نکرد. در اون صورت ترسناکترین فیلمه قرن میشد.

کارگردان جای این که تمرکزش رو مستقیماً و صرفاً روی ترسوندن مخاطب داشته باشه؛ تصمیم گرفته که ترس از ترسیدن ایجاد کنه. دقیقاً یکم عجیبه ولی جواب داده. تعلیق محور اصلی این فیلمه. تعلیقی چنان قدرتمند که ماهیت هیچکاک رو منعکس کرد. هرچند تم جنایی و تریلر نداشت. ترک‌های پلات داستان هم خیلی تمیز با مسائل جنسی و روانشانسی پر شده بود. برای هر کس چیزی داشت. کسی با سلیقه کلاسیک، کسی به دنبال ژانر وحشت، فردی که دنبال حالتی متفاوت‌تر داخل کلیشه‌هاست. همه و همه چیزی از این فیلم پیدا می‌کنن که ازش لذت ببرن. اما اما اما لعنت به این \"اما\" که نمی‌ذاره فیلم تکمیل باشه. پایانش داغون بود. چرا اصلاً؟ به چه دلیل؟ به چه منظور و قصدی؟ چی شد که این کار رو کردی آخه؟=/ پایان فیلم رو انگار فرد دیگه‌ای نوشته بود نه فیلمنامه نویس اصلی. کلاً یه چیزی الکی چسبوند آخرش که مثلاً دارک و دردناک بشه. بیخیال بابا. حیف بود آخه. آغازی که یقه مخاطب رو می‌گیره و روندی که روی سرت زوم می‌کنه که مبادا چشم از مانیتور برداری و بعد، پایان کشک. لیاقتش پایان بهتریه. در کل، پیشنهادش می‌کنم. ۷ از ۱۰