همه نظراتی که برای من قابل نمایش بودند، رو خوندم. از نظرات همه دوستان متشکرم. فقط یه نکته میخواستم اضافه کنم: میدونیم که آکادمی یک آدم یا یک شورای داوری نیست و تعداد اعضای اون 6687 نفره و برنده ها بر اساس آراء نامزدها مشخص میشه. در اینجا دو تا مسأله هست که باعث میشه اسکار در سال های اخیر به این سمت و سو بره: اول این که وقتی بر اساس نظر جمعی برندگان انتخاب میشن، معیارهای ارزیابی شکل جمعی پیدا میکنه. اما با این که اعضای اکادمی در زمینه های مختلف مرتبط با صنعت سینما متخصص هستند، اما خیلی وقت ها تنها به ملاک های فنی اعتنا نمی کنند و ملاک های اجتماعی رو لحاظ میکنند و این به دلیل توسعه و نفوذ رسانه هاست. مثلا فیلم دانکرک هم به لحاظ فرم و هم به لحاظ مفهوم، یکی از قوی ترین فیلم های جنگی بود که از جنگ حماسه زدایی میکرد و واقعیت عریان جنگ رو به نمایش می گذاشت. ولی این فیلم کنار گذاشته میشه. فیلم شایسته تر از دانکرک به دلیل پرداخت عالی و روایت بدیع و خیره کننده ای که در سه بیلبورد دیدیم، هم کنار گذاشته میشه تا بهترین فیلم به ایده تکراری "عشق بدون مرز" از مرزهای مورد انتقاد این روزهای رسانه های هالیوودی یعنی نژاد و ج ن س ی ت عبور کنه و شکل آب بشه بهترین فیلم. این تنها به این دلیله که اعضای آکادمی اسکار بیش از حد متاثر از رسانه ها هستند. حتی اگر فیلم مملو از کلیشه های رایج جامعه آمریکا مثل توطئه روسی باشه. این وضعیت امروز و دیروز هم نیست. نتایج اسکار قبل از فراگیر شدن جنبش های اجتماعی به مدد رسانه های جمعی فضای مجازی، پیشتر هم متاثر از شرایط سیاسی اروپا و آمریکا بود. این روزها اما سکه رایج و تب فراگیر، جنبش های اجتماعی هستند. حتی سال گذشته آکادمی تحت تأثیر همین مسائل نزدیک به 700 نفر عضو جدید اضافه کرد که سهم سیاهان و آسیایی ها رو بیشتر کنه! دوم اینکه هنرمندان و سلبریتی ها روز به روز مرجعیت اجتماعی بیشتری پیدا میکنند و در نتیجه احساس میکنند که روز به روز باید فیلانتروپیست تر باشند! اونها شهرت دارند و شهرت یک سرمایه اجتماعی مهمه. شهرت قابلیت تبدیل شدن به سایر سرمایه ها رو داره. خیلی از هنرمندان هالیوودی، در زمان انتخابات، مهمانی هایی رو برگزار میکنند و در اون مهمانی ها به دلیل شهرت و محبوبیت شون برای کمپین های سیاست مداران محبوب شون پول جمع میکنند. این یعنی تبدیل سرمایه اجتماعی به سرمایه اقتصادی. همین مسأله رو میشه در سایر حیطه ها هم دید. سلبریتی ها فکر میکنند به دلیل این که توانایی تبدیل سرمایه اجتماعی و اقتصادی بالای خودشون به سایر انواع سرمایه ها رو دارند، انسان های اثرگذاری هستند و در نتیحه باید افراد فوق العاده تاثیر گذاری باشند. از سال 2012 کمپین هایی مانند L G B T ها قدرت گرفتند و به لطف رسانه ها موفق شدند با مبارزات و تبلیغات خودشون، راه چند ده ساله ای که سیاهان هنوز هم موفق به طی کردن اون نشدند، رو در طی 3 سال طی کنند و به فاصله سه سال تقریبا در همه ایالت ها دارای حق ازدواج رسمی و قانونی باشند و به رسمیت شناخته بشن. در نتیجه بر موج رسانه ها سوار هستند و در نتیجه، تحت تاثیر این رسانه ها و تبلیغات، دغدغه های اینچنینی چنین گروه هایی مثل حقوق اقلیت های قومیتی و ج ن س ی ت ی و ... برای سلبریتی ها هم هر روز پر رنگ و پررنگ تر میشه. طبیعی خواهد بود که این رفتارها منجر اثرگذاری در مورد فیلم ها باشد و خیلی حساسیت نسبت به ارزش هنری فیلم به خرج داده نشه. این وسط خیلی از نشریه ها نقش واسطه گر رو بازی میکنند و برای این افراد بازاریابی می کنند و لیست تاثیرگذارترین ها و ... رو منتشر میکنند و این دست فعالیت این افراد رو به مردم گزارش میدن. رسانه های اجتماعی جدیدتر هم باعث میشه که این افراد رویارویی بیشتری با مردم داشته باشند و احساس مفید بودن و بامعنا بودن بکنند و در نتیجه روز به روز گرایش بیشتری به این موضوع داشته باشند. نمونه های بسیار بسیار زیادی از این مسأله رو میشه مشاهده کرد. در نتیجه تراکم رسانه در دست افراد و تلاش برای حل مشکلات به صورت گروهی، جو و فضاسازی ای رو ایجاد کرده که اسکار هم با اون حرکت میکنه. اگر این خوبه، ناشی از رفتار مردم در سراسر جهان در استفاده از رسانه ها و فضاهای مجازی، به ویژه جهان انگلیسی زبانه و اگر بده، بازهم این افراد هستند که اثرگذارترین ها هستند...