فیلم خیلی گیرایی بود. بازی ریچارد ویدمارک فوق العاده بود. به نظر من کستینگ از همه عالی تر بود. عین کت شلوارای مرتب تنشون همه بازیگرا هم خیلی دقیق و با سلیقه انتخاب شده بودن. بهترین سکانس به نظر من سکانس کشتی گرفتن بدون تماشاچی گرگوریوس و استرنگل بود که دقیقا نماد زندگی هری فابیان بود که زندگی خوب رو از همه دنیا می خواست ولی سعادت کنارش (به خصوص عشق رو در زندگیش) نمی دید و حتی آخر فیلم هم باز نفهمید. چیزی که گرگوریوس برعکس در یک کشتی بی تماشاچی (خود کشتی به عنوان یک هنر) می دید. خلاصه من که کیف کردم :)