انیمه اصلی اینه Rurouni Kenshin: Wandering Samurai 1996 این یه جورایی اسپیناف توری باید باشه. هنوز اینو ندیدم

این انیمه که تو ژاپن به اسم Rurouni Kenshin: Tsuiokuhen شناخته می شه، بسیار زیبا و چشمگیره، به مرز یه اثر بی نقص بسیار نزدیکه و مملو از خلاقیت و نوآوری و عمق در لایه های معناییشه: تو فرم و ساختارش و هماهنگی ش با محتوا و حرفی که می خواد بزنه، تو شخصیت پردازی و چیزی که ازش به character arc اسم می برن، تو زبانش و روایت کردنش با تصاویر و صدا و جزئیاتِ استایلِ سینماتوگرافیک، توی رنگ و نور، توی اتمسفر فیلم، توی شاعرانگی ذاتیش و استفادش از المان ها و موتیف های مختلفی مثل خون، زخم، اشک، قبر، شال، فرفره، شمشیر، برف بارون و عناصر طبیعت برای منتقل کردن دلالت های معنایی عمیق تر از صرفِ داستان فیلم. فضای شاعرانه و زیبا، تاریک و حزن انگیز فیلم در سینرژی با یک ساختار داستانی چرخه ای قرار گرفته که چگونگیِ بازتولید خشونت، باز تولید انتقام و باز تولید انسان معصوم به یک قاتل، در جهانِ تاریکی که امیدی به تغییر درش نیست رو به صورتی کاملا پویا نشون بده: کافیه کلوزآپ شینتا در 5 دقیقه اول فیلم رو با کلوزآپِ انیشی در اخرین سکانس های فیلم مقایسه کنید، کافیه حضور دوباره ی استاد هیکو سیجورو در قبرستان رو به یاد بیارید و چرخش دوربین به سمت اسمون تاریک و ماه نقره ای رو. با پیشرفت داستان، تک تک اجزای این جهان دچار تغییر می شوند و در خدمت معناسازی و تکامل مفاهیم و تغییرات کاراکترها قرار دارن: زخم روی صورت کِنشین، شال توموئه، فرفره ای که کنشین از بچگی ش با خودش همراهش داره، تغییر فصل ها، بارون، و خون. برای ایجاد احساسات عمیق تر، پادشاهیِ تضاد و جزئیات در لایه های مختلف (صدا، تصویر، دیالوگ و زمان و قصه) در همه جای فیلم احساس میشه: تضاد بین طبیعت و فضا و مود آدم ها موقع مکالماتشون، تضاد بین خشونت و مبارزات و ریتم تندش با ریتمِ کلیِ نسبتا کند فیلم و بالانسی که ایجاد می کنه، خشونت و تاریکی در کنار زیبایی فصل ها و طبیعت قرار می گیره، و تضادهای بین کاراکترها و خواست هاشون و کدهای اخلاقیشون ... تضاد بین داینامیک و ناپایداری طبیعت و آشوب هایِ جهان تاریکِ اواخر دوره شوگان های ژاپن، نسبت به ثباتِ سرنوشت نهایی کاراکترها و قوانینِ محتومِ بین روابط انسان های این جهان. حضور همه این جزئیات در کنارهم به عنوان یک مجموعه واحد واقعن شگفت انگیزه و روح بیننده رو جلا می ده. یکی از زیباترین و ظریف ترین انیمه های تاریخ.

:)))))