(حاوی اسپویل)
سه ساعت ادای دین و نامه عاشقانه شزل به سینما
فصلی که توبی مگوایر منی رو برد توی غار و پلان های دیوانه وار بعدش بنظرم کامل جاه طلبانه بودن اثر و توانایی متفاوت کارگردانی کردن شزل رو نشون میده و کاملا مشخص بود که شزل میخواست ببینه تا کجا میتونه از سبک همیشگیش فاصله بگیره
تقابل صدا و سکوت تبدیل به فرم اصلی و یک مفهوم اصلی پخش شده تو کل اثره که تو سکانس جنگیدن با مار ، لحظات حرکت برد پیت سمت اتاقی که قراره توش خودکشی کنه ، سکوتی که منی تو پارتی اول فیلم داره و نلی با تصادفش میشکنتش و ... باعث ایجاد انسجام ساختاری اثر شده و موازی قرار میگیره با عبور سینما از دوره صامت به دوره بعدی
جک کانراد عقیده داره حق مردم بیشتر از چیزیه که سینما میتونه بهشون بده در حال حاضر ، عاشق موسیقی ( صدا ) ست و صدا شاید کلید جادویی تر کردن سینما باشه ولی همین صدا قراره باعث افول جک کانراد شه ، جک کانراد نماد باور به سینماست و برای همین دوربین تو پلان خودکشی وارد اتاق نمیشه ، چون دوربین سینما نمیتونه مرگ اعتقاد به سینما رو به عاشقان سینما نشون بده
سینما بالاترین جادو ممکنه و برای همین پایان الترنتیو لالالند یا پلان بوسیدن منی و نلی رو انگار از پرده سینما نشون میده شزل ، چون همونطور که منی میگه سینما مهمتر از زندگیه و جادویی ترین جای ممکنه
نلی که کاملا به سبک دلخواهش زندگی میکنه و بی پروا بودنش از همون اولین باری که میبینیمش و عوض کردن فامیلیش و رقص و .... مشخصه با همون سبک رقص و بی پرواییش که تو پارتی ابتدایی فیلم میبینیمش وارد تاریکی میشه ، تاریکی که قرار نیس دیگه بعدش ببینیمش
لبخند بعد گریه منی سایدگیری شزل بعد همه این هاست ، هرچی باشه و هرچقدم سینما بگیره ، تهش سینما هنوز چیزیه که جادویی ترین جای ممکن میمونه
قطعا شزل قراره فیلم های بهتری از بابیلون بسازه ولی بعید میدونم فیلم مهم تری از بابیلون بسازه
۱۴۰۲ فروردین ۱۴ ۰۰:۰۱
بعد سوپرانوز ، بهترین سریالیه که ساخته شده
۱۴۰۱ بهمن ۱۴ ۰۲:۳۶
(حاوی اسپویل) سه ساعت ادای دین و نامه عاشقانه شزل به سینما فصلی که توبی مگوایر منی رو برد توی غار و پلان های دیوانه وار بعدش بنظرم کامل جاه طلبانه بودن اثر و توانایی متفاوت کارگردانی کردن شزل رو نشون میده و کاملا مشخص بود که شزل میخواست ببینه تا کجا میتونه از سبک همیشگیش فاصله بگیره تقابل صدا و سکوت تبدیل به فرم اصلی و یک مفهوم اصلی پخش شده تو کل اثره که تو سکانس جنگیدن با مار ، لحظات حرکت برد پیت سمت اتاقی که قراره توش خودکشی کنه ، سکوتی که منی تو پارتی اول فیلم داره و نلی با تصادفش میشکنتش و ... باعث ایجاد انسجام ساختاری اثر شده و موازی قرار میگیره با عبور سینما از دوره صامت به دوره بعدی جک کانراد عقیده داره حق مردم بیشتر از چیزیه که سینما میتونه بهشون بده در حال حاضر ، عاشق موسیقی ( صدا ) ست و صدا شاید کلید جادویی تر کردن سینما باشه ولی همین صدا قراره باعث افول جک کانراد شه ، جک کانراد نماد باور به سینماست و برای همین دوربین تو پلان خودکشی وارد اتاق نمیشه ، چون دوربین سینما نمیتونه مرگ اعتقاد به سینما رو به عاشقان سینما نشون بده سینما بالاترین جادو ممکنه و برای همین پایان الترنتیو لالالند یا پلان بوسیدن منی و نلی رو انگار از پرده سینما نشون میده شزل ، چون همونطور که منی میگه سینما مهمتر از زندگیه و جادویی ترین جای ممکنه نلی که کاملا به سبک دلخواهش زندگی میکنه و بی پروا بودنش از همون اولین باری که میبینیمش و عوض کردن فامیلیش و رقص و .... مشخصه با همون سبک رقص و بی پرواییش که تو پارتی ابتدایی فیلم میبینیمش وارد تاریکی میشه ، تاریکی که قرار نیس دیگه بعدش ببینیمش لبخند بعد گریه منی سایدگیری شزل بعد همه این هاست ، هرچی باشه و هرچقدم سینما بگیره ، تهش سینما هنوز چیزیه که جادویی ترین جای ممکن میمونه قطعا شزل قراره فیلم های بهتری از بابیلون بسازه ولی بعید میدونم فیلم مهم تری از بابیلون بسازه
۱۴۰۱ شهریور ۲۵ ۱۵:۵۳
درود به شرفت