۱۴۰۰ تیر ۰۹ ۱۸:۳۰ همچنان بینظیر داره پیش میره. اتفاقا به نظر من این فصل خیلی خیلی هم عالی بود. توی این فصل پایانی با یک شیب ملایم منطقی و منطبق بر روانشناسی رو شروع کرد نه مثل اکثر سریال ها که توی سه قسمت آخر ناگهان با شوک داستان رو جمع میکنند. ظلمی که پایدار نیست. اعتقادی که اعتقاد حقیقی نیست. جایگاه هایی که عوض میشه. شکنجه ای که میتونه تبدیل به عادت بشه و حتی انسان بهش خو کنه و بهش معتاد بشه. و روانی که دیگه هیچ وقت مثل قبل نمیشه. و انتقام! که میتونه درمانگر زخمهای روح باشه فارغ از تمام کلیشه های اخلاقی! همچنان به تابوشکنی های اخلاقی ادامه میده و همون روال فصل های قبل رو در نمایان کردن قراردادی بودن(ونه فطری بودن) تمام ارزشها و اعتقادات بشر دنبال میکنه.