دوست عزیز، دلسوزانه پیشنهاد میکنم از دیدن ادامه سریال منصرف بشی. واقعا توی دنیای دیگه ای از تماشای سریال سیر میکنی.
حس می کنم داری زبون اصلی میبینی و نصف بیشتر دیالوگ ها رو متوجه نمیشی. ساده ترین اتفاق های سریال رو هنوز متوجه نشدی و جالبه داری نقدشون می کنی. هنوز تصور میکنی طرف داره سفر در زمان و مکان می کنه. واقعا ایده اصلی سریال رو که قبلا هم اشاره کردم رو هنوز درک نکردی.
دوست عزیز، مبنای این سریال اصلا سفر در زمان و مفاهیم Lost و بقیه چیزایی که گفتی نیست. کل موضوع داره روی ایده ای می چرخه که توی تئوری هم اثبات شدنی نیست، یعنی همون آزمایش شرودینگر، و ما داریم دو نسخه از یک شخصیت رو که روی یکی از مهم ترین تصمیماش تفکیک شده رو میبینیم. باگ و حفره داره، ممکنه در ادامه بیشتر هم بشه، ولی اینه اصل موضوع. نمیدونم این بحث اعتیاد و روان پریشی و ... رو از کجا میاری.
حداقل لطفا یه بار دیگه اون سکانس مربوط به ماده ای که رایان ساخته رو ببین تا بفهمی کاربردش چی بوده که با هروئین اشتباه نگیری.
۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۳ ۰۲:۰۵
مسئله اینجاست که سریال تمرکزش اصلا روی \"مشکل\" نیست! چه بخواد علمی باشه چه شخصی.
از قضا یه آدم فیزیک دانی که در حد یه دانشمند هستش به طریقی تونسته یکی از مهمترین تئوری های علمی در همون بحث که اشاره کردیم رو در دنیای واقعی هم دنبال کنه. حالا انگیزه ش هم به غیر از بحث علمی، مثلا این بوده که تصمیمی که سال ها قبل گرفته رو دوست نداشته. شبیه به این رو توی سفر در زمان و دنیای موازی و ... دیدیم، ولی اینجا یه جنبۀ دیگه ش مطرح شده که همون فلسفه گربه شرودینگره.
همین!
توی 2 قسمت هم زوده بخوایم بگیم اثر قوی یا بدیه، ولی به نظرم شروع بدی نداشته.
بازم تکرار میکنم طرف هیچ مشکل ذهنی و توهمی ای نداشته. یعنی چیزی که میبینیم حاصل تراوشات ذهنی یه آدم (مثل فیلم یک ذهن زیبا) نیست و واقعا اتفاق ها توی دوتا ورژن در حال رخ دادن و روایته.
من فکر کنم با این دیدگاه شما هیچ وقت سراغ سریال Dark نرو. چون سریال به اون قشنگی و عمیقی و قدرتمندی رو وصل میکنی به این مباحثی که ازش نوشتی و واقعا هم زیاده رویه.
۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۲ ۰۱:۱۱
من احترام میذارم به نظرات و تجربه فیلم و سریال شما، ولی واقعا مقایسه و مثال بی ارتباطه با این موضوع.
اینجا داستان رو بر مبنای یه مفهوم (نظریه، ایده یا هر اسم دیگه) علمی (یا به ظاهر علمی) پیاده کرده که فعلا درباره چگونگی و نحوه اجرایی کردنش توسط کاراکتر سریال اطلاعات زیادی نداده. هیچ هدف یا بحث روان پریشی و توهم یا هر نوع مسئله روانی دیگه ای هم مطرح نیست.
نمیگم ایده ش نابه، ولی روایتش به این شکل در نوع خودش جالب و جدیده. اینکه هر نوع تصمیمی که هر نفر میگیره، باعث میشه یه ورژن از اون احتمال ایجاد بشه و به قول همون گربه شرودینگرش توی بحث مکانیک کوانتوم، ما هر دو ورژن از هر دو احتمال رو در آن واحد داشته باشیم به نظرم هیچ ربطی به این مسائل که شما گفتی نداره.
۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۱ ۰۲:۱۰
پیشنهاد میکنم دوباره این 2 قسمت رو ببینید و بیشتر دقت کنید. موضوع این فیلم هیچ ربطی به \"یک ذهن زیبا\" نداره و نمیدونم این مقایسه از کجا اومد!!
اینجا نه توهم و نه روان پریشی وجود داره، واقعا داره دوتا مسیر مختلف و موازی (که دو ورژن از زندگی شخصیت اصلی هستش) روایت میشه. اگه این رو متوجه نشدید که همون پیشنهادم رو دوباره تکرار میکنم.
کاش قبل از نقد، درک کافی از چیزی که داره روایت میشه رو پیدا کنیم.
۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۷ ۰۳:۰۱
دوست عزیز، دلسوزانه پیشنهاد میکنم از دیدن ادامه سریال منصرف بشی. واقعا توی دنیای دیگه ای از تماشای سریال سیر میکنی. حس می کنم داری زبون اصلی میبینی و نصف بیشتر دیالوگ ها رو متوجه نمیشی. ساده ترین اتفاق های سریال رو هنوز متوجه نشدی و جالبه داری نقدشون می کنی. هنوز تصور میکنی طرف داره سفر در زمان و مکان می کنه. واقعا ایده اصلی سریال رو که قبلا هم اشاره کردم رو هنوز درک نکردی. دوست عزیز، مبنای این سریال اصلا سفر در زمان و مفاهیم Lost و بقیه چیزایی که گفتی نیست. کل موضوع داره روی ایده ای می چرخه که توی تئوری هم اثبات شدنی نیست، یعنی همون آزمایش شرودینگر، و ما داریم دو نسخه از یک شخصیت رو که روی یکی از مهم ترین تصمیماش تفکیک شده رو میبینیم. باگ و حفره داره، ممکنه در ادامه بیشتر هم بشه، ولی اینه اصل موضوع. نمیدونم این بحث اعتیاد و روان پریشی و ... رو از کجا میاری. حداقل لطفا یه بار دیگه اون سکانس مربوط به ماده ای که رایان ساخته رو ببین تا بفهمی کاربردش چی بوده که با هروئین اشتباه نگیری.
۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۳ ۰۲:۰۵
مسئله اینجاست که سریال تمرکزش اصلا روی \"مشکل\" نیست! چه بخواد علمی باشه چه شخصی. از قضا یه آدم فیزیک دانی که در حد یه دانشمند هستش به طریقی تونسته یکی از مهمترین تئوری های علمی در همون بحث که اشاره کردیم رو در دنیای واقعی هم دنبال کنه. حالا انگیزه ش هم به غیر از بحث علمی، مثلا این بوده که تصمیمی که سال ها قبل گرفته رو دوست نداشته. شبیه به این رو توی سفر در زمان و دنیای موازی و ... دیدیم، ولی اینجا یه جنبۀ دیگه ش مطرح شده که همون فلسفه گربه شرودینگره. همین! توی 2 قسمت هم زوده بخوایم بگیم اثر قوی یا بدیه، ولی به نظرم شروع بدی نداشته. بازم تکرار میکنم طرف هیچ مشکل ذهنی و توهمی ای نداشته. یعنی چیزی که میبینیم حاصل تراوشات ذهنی یه آدم (مثل فیلم یک ذهن زیبا) نیست و واقعا اتفاق ها توی دوتا ورژن در حال رخ دادن و روایته. من فکر کنم با این دیدگاه شما هیچ وقت سراغ سریال Dark نرو. چون سریال به اون قشنگی و عمیقی و قدرتمندی رو وصل میکنی به این مباحثی که ازش نوشتی و واقعا هم زیاده رویه.
۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۲ ۰۱:۱۱
من احترام میذارم به نظرات و تجربه فیلم و سریال شما، ولی واقعا مقایسه و مثال بی ارتباطه با این موضوع. اینجا داستان رو بر مبنای یه مفهوم (نظریه، ایده یا هر اسم دیگه) علمی (یا به ظاهر علمی) پیاده کرده که فعلا درباره چگونگی و نحوه اجرایی کردنش توسط کاراکتر سریال اطلاعات زیادی نداده. هیچ هدف یا بحث روان پریشی و توهم یا هر نوع مسئله روانی دیگه ای هم مطرح نیست. نمیگم ایده ش نابه، ولی روایتش به این شکل در نوع خودش جالب و جدیده. اینکه هر نوع تصمیمی که هر نفر میگیره، باعث میشه یه ورژن از اون احتمال ایجاد بشه و به قول همون گربه شرودینگرش توی بحث مکانیک کوانتوم، ما هر دو ورژن از هر دو احتمال رو در آن واحد داشته باشیم به نظرم هیچ ربطی به این مسائل که شما گفتی نداره.
۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۱ ۰۲:۱۰
پیشنهاد میکنم دوباره این 2 قسمت رو ببینید و بیشتر دقت کنید. موضوع این فیلم هیچ ربطی به \"یک ذهن زیبا\" نداره و نمیدونم این مقایسه از کجا اومد!! اینجا نه توهم و نه روان پریشی وجود داره، واقعا داره دوتا مسیر مختلف و موازی (که دو ورژن از زندگی شخصیت اصلی هستش) روایت میشه. اگه این رو متوجه نشدید که همون پیشنهادم رو دوباره تکرار میکنم. کاش قبل از نقد، درک کافی از چیزی که داره روایت میشه رو پیدا کنیم.