۱۴۰۲ آذر ۰۳ ۱۶:۰۰ مرثیهای بر یک رفاقت... بسیار لذتبخش بود. گرچه ایرادهای تکنیکی گاهی آزاردهنده بود، اما شکوه رفاقت و انسانیت و بازی شاهکار نقش اول، امکان تماشای سینمای درست رو فراهم میکنه. در ابتذال سینمای امروز، غنیمتی است ستودنی. اگر از هنرپیشههای مطرحتر استفاده کرده بود و کارگردان کمی جدیتر فیلم رو ساخته بود، قطعاً بیشتر سروصدا میکرد.
۱۴۰۱ اسفند ۱۱ ۰۰:۴۴ نبمۀ اول فیلم: کمنظیر و سزاوار صفت «شاهکار». در نیمۀ نخست فیلم شاهد اثری دلپذیر و روان و بهطور قطع استادانه از استاد بزرگ سینما، جناب پارک هستیم. بدون حتی یک تکپلان اضافه، تدوین شگفتانگیز، در اوج پختگی و مهمتر از همه «احترام به تماشاگر». استاد به شعور و هوش تماشاگر احترام میذاره و ذرهای توضیح اضافه نمیده و ما رو با داستانش همراه میکنه. اما نیمۀ دوم شوربختانه همهچیز افت میکنه، گرچه شاهد سقوط و ابتذال فیلم نیستیم و بههرحال استاد با تجربۀ اندوخته در این سالها هر طور شده داستان رو جمع میکنه، اما هرچه به پایان نزدیک میشیم، فیلم شلخته و ناکوک میشه و این حس در مخاطب ایجاد میشه که فیلم از دست سازنده در رفته. پلانهای اضافی، توضیح واضحات... این فیلم یک سکانس پایانی حماسی لازم داشت. برای اینکه اسپویل نشه وارد جزئیات نمیشم، ولی اتفاق پایانی فیلم قابلیت نمایش اسطورهوار داشت که متأسفانه نشد. اما بههرحال در این قحطی سینمای خوب، این فیلم یک سروگردن از تمام آثار مبتذل این روزها برتره.
۱۴۰۱ آبان ۰۴ ۱۰:۰۸ ضمن احترام به علاقهمندان این سریال، ولی بهواقع بدترین سریالی بود که تاکنون دیدم. اگر واقعاً هیچ فیلم و سریالی برای دیدن یا حتی «دوبارهدیدن» ندارید، تا پایان فصل 2 رو میشه نگاه کرد. مابقیش بسیار توهینآمیزه و رسماً آب بستن به سریال. شخصیتهایی که در دو فصل، بههرحال ساخته میشن و شاید برخیشون رو دوست داشته باشید، از شروع فصل سوم، قسمت به قسمت شروع میکنن به خرابکردن.... تا در نهایت در فصل آخر از همهشون بدتون میاد و فقط منتظر پایان خواهید بود. خیلی خیلی خیلی فیلم و سریالهای بهتری برای دیدن هست و بهنظر من، وقت خودتون رو برای این تصاویر متحرک بدون منطق حروم نکنید.