بابِ سلیقه ی من نبود. فصل اول رو دیدم چندان خوشم نیومد، گفتم هنوز شاید با شخصیت ها ارتباط برقرار نکردم، فصل دوم رو دیدم، اوضاع یکم بهتر شد با وجود یه سری از بازیگرهای اون فصل اما بازم ارتباط نبود. فصل سوم رو که شروع کردم، با خودم گفتم پس کِی قراره ارتباط برقرار کنم؟؟ در همون حین که داشتم این فیلم رو می دیدم، شروع به دانلود Better Call Saul هم کردم. قسمت اولش که دانلود شد، نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و انقدر ادامه دادم تا کل سریال تموم شد (تا جاییکه ساخته شده منظورمه)، به این نتیجه رسیدم که ارتباط گرفتن یعنی این. انقدر جذبت کنه که نتونی ازش دست بکشی. نه اینکه یه سری از شخصیت های سریال رو نتونی تحمل کنی. تو این سریال مثلا مک نالتی و بانک رو دوس داشتم، اما از اون کارآگاه زنه، «کیما» متنفر بودم. از اون رفتارِ سراسر تظاهرِ مرد گونه اش، از اون فحش هایی که می داد، از همه چیزش بدم اومد. اصلا یکی از دلایل خراب کردن سریال برای من، اون بود. از شما چه پنهون فصل اول که تیر خورد، من خوشحال شدم که این مُرد، بعد دیدم نه دوباره برگشت. دنبال سریالهای بُکش بُکش هم نیستم. سریال بهتره با ساول تماس بگیری هم یه سریال حقوقی خسته کننده است خیلی جاهاش. اما این سریال به نظرِ من یه جور ادای دین به ظلم و ستمی هست که به جامعه ی سیاهان شده در امریکا. یه جور مبارزه با نژادپرستیه، اونم یه جایی مثل بالتیمور. البته به نظر من از اونورِ بوم افتاده. مثلا اون سفید پوست معتادی که یه دوست سیاه داره، با هم مواد مصرف می کنن، خیلی بعیده همچین صحنه ای تو همچون شهری، اونم بین همچین قشری. قشر خلافکار ، بدونِ درنظر گرفتنِ رنگ پوست با هم مراوده داشته باشن؟!!! تو خود امریکا اینها باورشون شده؟ اگه یه سیاه و سفید با هم رفتار خوبی دارن، یا همکارن، یا دوستانی هستن که لااقل تحصیل کرده هستن هردوشون یا مذهبی و مزخرف بودن جداسازی انسانها بر اساس رنگ پوست رو درک کردن. اما خلاف کارها این کارها ازشون بعیده. حتی معتادهای سیاه از موادفروش های سفید یا برعکس هم سعی می کنن جنس نگیرن. اینجا اینها با هم نئشه می کنن و دزدی میرن و وقتی هم یکیشون کتک میخوره، اون یکی میره ملاقاتش تو بیمارستان. انگار باباش رو زدن؟ چنین آدمی واسه پدرش هم بیمارستان نمیره، واسه دوستش بره؟. یا اون عُمر که یه دوست پسر سفید پوست داشت و به خاطر اون یه سازمان رو به خاک و خون کشید، می خوان بگن سیاه و سفید با هم برادرن اما بستر خوبی رو برای این منظورشون انتخاب نکردن. شخصیت پردازی داستان ضعیف بود در کُل. البته تمام مواردی که عرض کردم نظر خودمه. و نظرهای مخالف هم محترم.
۱۳۹۷ آذر ۱۲ ۰۲:۳۸
با هردوتون موافقم دوستان.
مخصوصا آقارضا.
ژست روشنفکری :-)
۱۳۹۷ آذر ۱۲ ۰۲:۲۰
خداییش ضدجنگه.
اصن مل گیبسون شخصیت فوق العاده مذهبی داره.
حتی امریکایی هم نیست که بخاد قهرمان پروری کنه.
کسی که زخم دشمنش رو میبنده و بهش مرفین میده, اگه قهرمان بشریت نیست پس چیه؟
پس چرا بقیه امریکایی ها رو خوب نشون نداد!؟!؟
۱۳۹۷ آذر ۱۲ ۰۱:۴۴
چقدر قشنگ نوشتی دوست عزیز.
اوج لذت هنری.
عالی بود.
۱۳۹۹ تیر ۲۹ ۲۳:۵۷
بابِ سلیقه ی من نبود. فصل اول رو دیدم چندان خوشم نیومد، گفتم هنوز شاید با شخصیت ها ارتباط برقرار نکردم، فصل دوم رو دیدم، اوضاع یکم بهتر شد با وجود یه سری از بازیگرهای اون فصل اما بازم ارتباط نبود. فصل سوم رو که شروع کردم، با خودم گفتم پس کِی قراره ارتباط برقرار کنم؟؟ در همون حین که داشتم این فیلم رو می دیدم، شروع به دانلود Better Call Saul هم کردم. قسمت اولش که دانلود شد، نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و انقدر ادامه دادم تا کل سریال تموم شد (تا جاییکه ساخته شده منظورمه)، به این نتیجه رسیدم که ارتباط گرفتن یعنی این. انقدر جذبت کنه که نتونی ازش دست بکشی. نه اینکه یه سری از شخصیت های سریال رو نتونی تحمل کنی. تو این سریال مثلا مک نالتی و بانک رو دوس داشتم، اما از اون کارآگاه زنه، «کیما» متنفر بودم. از اون رفتارِ سراسر تظاهرِ مرد گونه اش، از اون فحش هایی که می داد، از همه چیزش بدم اومد. اصلا یکی از دلایل خراب کردن سریال برای من، اون بود. از شما چه پنهون فصل اول که تیر خورد، من خوشحال شدم که این مُرد، بعد دیدم نه دوباره برگشت. دنبال سریالهای بُکش بُکش هم نیستم. سریال بهتره با ساول تماس بگیری هم یه سریال حقوقی خسته کننده است خیلی جاهاش. اما این سریال به نظرِ من یه جور ادای دین به ظلم و ستمی هست که به جامعه ی سیاهان شده در امریکا. یه جور مبارزه با نژادپرستیه، اونم یه جایی مثل بالتیمور. البته به نظر من از اونورِ بوم افتاده. مثلا اون سفید پوست معتادی که یه دوست سیاه داره، با هم مواد مصرف می کنن، خیلی بعیده همچین صحنه ای تو همچون شهری، اونم بین همچین قشری. قشر خلافکار ، بدونِ درنظر گرفتنِ رنگ پوست با هم مراوده داشته باشن؟!!! تو خود امریکا اینها باورشون شده؟ اگه یه سیاه و سفید با هم رفتار خوبی دارن، یا همکارن، یا دوستانی هستن که لااقل تحصیل کرده هستن هردوشون یا مذهبی و مزخرف بودن جداسازی انسانها بر اساس رنگ پوست رو درک کردن. اما خلاف کارها این کارها ازشون بعیده. حتی معتادهای سیاه از موادفروش های سفید یا برعکس هم سعی می کنن جنس نگیرن. اینجا اینها با هم نئشه می کنن و دزدی میرن و وقتی هم یکیشون کتک میخوره، اون یکی میره ملاقاتش تو بیمارستان. انگار باباش رو زدن؟ چنین آدمی واسه پدرش هم بیمارستان نمیره، واسه دوستش بره؟. یا اون عُمر که یه دوست پسر سفید پوست داشت و به خاطر اون یه سازمان رو به خاک و خون کشید، می خوان بگن سیاه و سفید با هم برادرن اما بستر خوبی رو برای این منظورشون انتخاب نکردن. شخصیت پردازی داستان ضعیف بود در کُل. البته تمام مواردی که عرض کردم نظر خودمه. و نظرهای مخالف هم محترم.
۱۳۹۷ آذر ۱۲ ۰۲:۳۸
با هردوتون موافقم دوستان. مخصوصا آقارضا. ژست روشنفکری :-)
۱۳۹۷ آذر ۱۲ ۰۲:۲۰
خداییش ضدجنگه. اصن مل گیبسون شخصیت فوق العاده مذهبی داره. حتی امریکایی هم نیست که بخاد قهرمان پروری کنه. کسی که زخم دشمنش رو میبنده و بهش مرفین میده, اگه قهرمان بشریت نیست پس چیه؟ پس چرا بقیه امریکایی ها رو خوب نشون نداد!؟!؟
۱۳۹۷ آذر ۱۲ ۰۱:۴۴
چقدر قشنگ نوشتی دوست عزیز. اوج لذت هنری. عالی بود.