حس میکنم به شعورم توهین شده اینو دیدم. این فیلم یه فاجعه است.
تو این سبک داستانا که یه مسلمون تندرو میره آمریکا The Dictator بهتره. واقعا خنده داره اون؛ جدا از بحثای دیگه.
این فیلم خیلی لوس و مسخره است و خیلی جاها برای آدم این سوال مطرح میشه خب الآن باید چیکار کنم. بخندم؟
مثلا نشون میده دو تا آدم لخت دارن دعوا میکنن و به یه زبون غیر انگلیسی حرف میزنن یا مثلا بورات میگه می تونیم عکسای خانوادگی رو نشون بدیم؟... بعد یه عکس از خودش و آلت یه نفر نشون میده.
اگه میشه یکی بیاد برام توضیح بده که آیا باید بخندم به این صحنه ها یا اینا به منظور دیگه ای قرار داده شدن.
گرچه قسمتای خنده دارم داره مثلا با بچهه پشت فرمون و خرسه خیلی حال کردم ولی اون جاهاش به قدر کافی زیاد نیست.
۱۳۹۹ فروردین ۰۳ ۱۶:۲۳
این ملت کی میخواد از هنر لذت ببره و جبهه گیری نکنه؟
باید بدونید در این فیلم رابطه ی دو برادر همجنس گرایانه نبود. یک دیالوگ در میانه ی فیلم وجود داشت که یک شخصیت رو همجنسگرا معرفی می کرد.
در خواست می کنم باور کنید این تبلیغ نیست. فقط دارن میگن ما این گروه از مردم رو هم به رسمیت میشناسیم و در فیلم هامون مثل بقیه میاریم.
اگر تا به حال کسایی که رابطه ی دو برادر رو در این فیلم همجنسگرایی می دونن، برادرشون رو با عشق در آغوش نگرفتن باید بگم که به نظرم برادر بدی بودن...
و کسایی که رابطه ی دو خواهر توی frozen رو همجنسگرایی می دونن و خواهرشونو مثل اون ها دوست نداشتن باید بگم که خواهر بدی بودن.
در مورد فیلم هم بگم که به نظرم با توجه به استاندارد هایی که پیکسار برای خودش به وجود آورده کمی فیلم ضعیفی بود چون از نظرم قسمت های پایانی یکم کلیشه ای بود. ولی در کل پیشنهاد میکنم ببینید.
۱۳۹۸ اسفند ۰۶ ۲۱:۱۰
نحوه ی آغاز شدن فیلم یکی از بهترین هاست
۱۳۹۸ آذر ۲۶ ۱۳:۳۷
دوست عزیز
بذار یه مثال بزنم: بازی دارت رو تصور کن. دو تا چیز برای امتیاز بالاتر موثره. این که یه نفر چند تا دارت بزنه و این که با چه دقتی بزنه.
این که یه نفر چند تا دارت بزنه یعنی صنعت سینما که بله ما هنوز از اروپا ژاپن و به خصوص آمریکا خیلی عقبیم. ولی شما هرگز نمیتونی بگی فیلم های خوبی در ایران ساخته نمیشه. فیلم های خوبی با موضوعات کاملا متفاوت از سینمای جهان اول اینجا ساخته میشه که واقعا شایسته ی تقدیره. و وقتی یک فیلم ایرانی جشنواره ی کن و اسکار رو میبره این رو میرسونه.
من نمیگم باید افتخار کنیم یا نه. فقط نمیتونیم با نادیده گرفتن اینها به سینمامون انگ ضعیف بزنیم.
۱۳۹۹ آبان ۰۲ ۲۱:۲۶
حس میکنم به شعورم توهین شده اینو دیدم. این فیلم یه فاجعه است. تو این سبک داستانا که یه مسلمون تندرو میره آمریکا The Dictator بهتره. واقعا خنده داره اون؛ جدا از بحثای دیگه. این فیلم خیلی لوس و مسخره است و خیلی جاها برای آدم این سوال مطرح میشه خب الآن باید چیکار کنم. بخندم؟ مثلا نشون میده دو تا آدم لخت دارن دعوا میکنن و به یه زبون غیر انگلیسی حرف میزنن یا مثلا بورات میگه می تونیم عکسای خانوادگی رو نشون بدیم؟... بعد یه عکس از خودش و آلت یه نفر نشون میده. اگه میشه یکی بیاد برام توضیح بده که آیا باید بخندم به این صحنه ها یا اینا به منظور دیگه ای قرار داده شدن. گرچه قسمتای خنده دارم داره مثلا با بچهه پشت فرمون و خرسه خیلی حال کردم ولی اون جاهاش به قدر کافی زیاد نیست.
۱۳۹۹ فروردین ۰۳ ۱۶:۲۳
این ملت کی میخواد از هنر لذت ببره و جبهه گیری نکنه؟ باید بدونید در این فیلم رابطه ی دو برادر همجنس گرایانه نبود. یک دیالوگ در میانه ی فیلم وجود داشت که یک شخصیت رو همجنسگرا معرفی می کرد. در خواست می کنم باور کنید این تبلیغ نیست. فقط دارن میگن ما این گروه از مردم رو هم به رسمیت میشناسیم و در فیلم هامون مثل بقیه میاریم. اگر تا به حال کسایی که رابطه ی دو برادر رو در این فیلم همجنسگرایی می دونن، برادرشون رو با عشق در آغوش نگرفتن باید بگم که به نظرم برادر بدی بودن... و کسایی که رابطه ی دو خواهر توی frozen رو همجنسگرایی می دونن و خواهرشونو مثل اون ها دوست نداشتن باید بگم که خواهر بدی بودن. در مورد فیلم هم بگم که به نظرم با توجه به استاندارد هایی که پیکسار برای خودش به وجود آورده کمی فیلم ضعیفی بود چون از نظرم قسمت های پایانی یکم کلیشه ای بود. ولی در کل پیشنهاد میکنم ببینید.
۱۳۹۸ اسفند ۰۶ ۲۱:۱۰
نحوه ی آغاز شدن فیلم یکی از بهترین هاست
۱۳۹۸ آذر ۲۶ ۱۳:۳۷
دوست عزیز بذار یه مثال بزنم: بازی دارت رو تصور کن. دو تا چیز برای امتیاز بالاتر موثره. این که یه نفر چند تا دارت بزنه و این که با چه دقتی بزنه. این که یه نفر چند تا دارت بزنه یعنی صنعت سینما که بله ما هنوز از اروپا ژاپن و به خصوص آمریکا خیلی عقبیم. ولی شما هرگز نمیتونی بگی فیلم های خوبی در ایران ساخته نمیشه. فیلم های خوبی با موضوعات کاملا متفاوت از سینمای جهان اول اینجا ساخته میشه که واقعا شایسته ی تقدیره. و وقتی یک فیلم ایرانی جشنواره ی کن و اسکار رو میبره این رو میرسونه. من نمیگم باید افتخار کنیم یا نه. فقط نمیتونیم با نادیده گرفتن اینها به سینمامون انگ ضعیف بزنیم.